Reisverslag Emerald Thailand
 |
4 t/m 25 september 2010
Inleiding:
Van zaterdag 4 september tot en met zaterdag 25 september 2010 ben ik voor het tweede achtereenvolgende jaar in Azië op vakantie geweest. Na vorig jaar op Bali te zijn geweest was nu het dichterbij gelegen Thailand de bestemming.
Ook deze reis heb ik bij FOX vakanties te Nieuw Vennip geboekt.
Aldaar heb ik samen met Anouk, Arnoud, Claudia, Dennis, Desire, Eric, Gerard, Hugo, Janniene, Joyce, Margreet, Marieke, Marleen, Matthijs, Melanie, Monique, Sebastiaan, Willemijn, Wilma en onze reisleiders Bastiaan en Bob veel lol en plezier gehad op onze 22-daagse singlerondreis Emerald. Daarvoor wil ik hen hartelijk bedanken.
Thailand is gelegen in Zuidoost-Azië en heeft een oppervlakte van ruim 500.000 km2. De buurlanden zijn Cambodja, Laos, Myanmar (voorheen Birma) en Maleisië. De bevolking bestaat uit ongeveer 65 miljoen inwoners en de gemiddelde levensverwachting is 72 jaar.
Onze rondreis ging door Noord- en Midden Thailand. We hebben overnacht in de volgende plaatsen: Bangkok, Kanchanaburi, Phitsanulok, Chiang Rai, Chiang Mai, Pai, Mai Hong Son en Hua Hin. In onderstaande afbeelding is de door ons afgelegde route weergegeven.
Hierna kunt u mijn belevenissen lezen zoals ik, en in vele gevallen wij, gedurende deze 22 dagen hebben meegemaakt.
Veel leesplezier.
Dag 1: zaterdag 4 september 2010
Vanmorgen ben ik om 09.30 uur vertrokken met de trein richting Schiphol voor een 22-daagse rondreis door Thailand. Ik ga net als vorig jaar mee met een door reisorganisatie Fox georganiseerde rondreis.
Door een defecte trein op het spoor tussen Hilversum en Schiphol ging mijn trein niet verder dan Hilversum. In Hilversum had ik na Amersfoort de tweede overstap. Vervolgens moest ik nog in Weesp en Amsterdam Zuid overstappen. Zo blijf je tenminste in beweging.
Om 12.15 uur was ik bij de Fox dames op Schiphol. Na het inchecken heb ik met de meeste reisgenoten kennis gemaakt. Vervolgens hebben we op Schiphol nog wat gegeten en gedronken. Daarna zijn we om 14.45 uur met China Airlines de lucht in gegaan richting Bangkok. Ik had weer voldoende beenruimte omdat ik een plaats bij de nooduitgang heb gevraagd en gekregen.
Dag 2: zondag 5 september 2010
We zijn om ongeveer 02.00 uur Nederlandse tijd en 07.00 uur Thaise tijd geland op het vliegveld van Bangkok. De douane controle inclusief het verkrijgen van een gratis visum ging vlot. Beter dan vorig jaar op Bali waar we meer dan twee uren hebben moeten wachten. Na het pakken van de koffers hebben we kennis gemaakt met onze Thaise reisleider Bob en onze Nederlandse reisleider Bastiaan. Bastiaan woont al een jaar of 10 in Thailand. Buiten bij het vliegveld werd van ons allemaal een individuele welkomstfoto gemaakt met een Thailandse dame. Daarna zijn we met een bus naar ons eerste hotel, The Imperial Tara hotel, in Bangkok gereden waar we 3 nachten zullen verblijven. Bastiaan heeft in het hotel met ons het programma voor de komende 3 weken besproken. Vele excursies zijn optioneel. Echter uit ervaring is gebleken dat de meeste excursies door een ieder wordt geboekt.
Na twee vrije uurtjes hebben we ’s middags met ons allen geluncht in de hoogste toren annex het Baiyoke Sky Hotel van Bangkok. Deze toren is ruim 300 meter hoog. We hebben geluncht op de 78e etage. Daarna zijn we nog naar de 84e etage gegaan waar ze buiten een draaiend plateau hebben. Op een paar groene plekken na, zie je alleen maar huizen, kantoren en honderden torens. Het achterland van Bangkok zie je niet. In Bangkok wonen circa 8 miljoen geregistreerde mensen. Daarnaast wonen er nog circa 5 miljoen niet geregistreerde mensen.
Na de lunch heb ik nog met de helft van de groep in het zwembad gelegen. Aldaar heb ik mijn eerste Thaise biertje, namelijk een Singha gedronken.
’s Avonds om 18.00 uur zijn we met z’n allen met de bus vertrokken. Op het programma stond een dinercruise door het verlichte Bangkok. Deze dinercruise hadden we op de rivier Chao Phraya. Aan beide kanten van de oever stonden mooie gebouwen die verlicht waren waaronder diverse Wat’s (tempels) en het Koninklijk Paleis. We hadden de boot geheel voor ons zelf en het eten was goed.
Dag 3: maandag 6 september 2010
Vanmorgen zijn we om 08.00 uur vertrokken. We kwamen direct in de ochtendspits van Bangkok terecht. We hebben eerst de Wat Traimit met zijn beroemde gouden Boeddha bezocht. De Wat Traimit ligt direct naast China Town.
De gouden Boeddha is ruim 3 meter hoog en weegt 5 ton en glimt of hij met vloeibaar metaal is overgoten. Daarna zijn we doorgereden naar het Koninklijk Paleis. Het Koninklijk Paleis bestaat uit vele gebouwen en tuinen. De bouw van het Koninklijk Paleis is in 1782 begonnen en deed dienst als Koninklijke residentie vanaf eind 18e eeuw tot midden van de 20e eeuw. Nu wordt het door de Thaise Koning alleen nog gebruikt voor officiële ceremonies. Voorts is op het terrein de Wat Phra Kaeo op het terrein gelegen.
Daarna hebben we met een boot over de binnenwateren van Bangkok gevaren. De meeste “huizen” staan op palen. Dit omdat de huizen in de herfst anders regelmatig overstromen door het hoge water in de rivieren. De huizen liepen uiteen van barakken tot aardig mooie huizen. Voorts zwommen er nog diverse meervallen in het water. Het water zag er niet echt blauw uit. Dit komt doordat het water met de rode ondergrond wordt vermengd.
Na de lunch aan de rivier Chao Phraya tegenover het ziekenhuis, waar momenteel de koning van Thailand verblijft, zijn we doorgereden naar China Town. Hier hebben we door de diverse stegen gewandeld. Er was bijna geen nee te koop. Er was veel etenswaren te koop evenals veel armbanden, kralen, kleding, speelgoed etc… De stegen waren zeer smal en toch gingen er diverse brommers, steekkarren etc. door. Dit paste maar net allemaal.
Nadien met ongeveer de helft van de groep nog bij en in het zwembad vertoeft.
Om 18.00 uur ben ik met 12 andere reisgenoten met de Skytrain naar het Rat chat kei station gegaan. Aldaar hebben we eerst gedineerd en daarna een musical, cabaret, zang en dansspektakel gezien van het Calypso cabaret. Dit was een één uur durende show opgevoerd door travestieten. De verschillende acts gingen in hoog tempo in elkaar over. Het zag er professioneel uit met vele kleurrijke kostuums en was leuk om te zien.
Daarna nog in de lobby van het hotel nog een drankje genuttigd, voordat we om 23.30 uur naar onze kamers gingen.
Dag 4: dinsdag 7 september 2010
Vanmorgen zijn we om half acht met z’n allen vertrokken richting China Town. Waar vandaan we via organisator Co van Kessel, Bangkok en de oude stadswijken van Bangkok per fiets gaan verkennen. Dit was zeer de moeite waard. Eerst gingen we op de fiets door de smalle stegen van China Town. Daarna zijn we door de oude stadswijken van Bangkok gefietst en langs de rivier de Chao Phraya. In de smalle steegjes fiets je bijna letterlijk bij de mensen door hun voor- of achtertuin. Ze zijn op een halve meter van de smalle steegjes aan het eten koken etc.. De Thaise bevolking is zeer vriendelijk. Vele mensen zwaaien of zeggen goedemorgen of hallo. Regelmatig komen we brommers tegen die we op de smalle wegen / steegjes amper konden passeren.
Halverwege de ochtend hebben we bij een plaatselijke barretje wat gedronken en chips gegeten om de vocht- en zoutbehoefte weer op peil te brengen. Deze fietstocht ging onder begeleiding van 2 Thailandse gidsen en Michiel die nu enkele jaren in Thailand woont en afkomstig is uit het Friese Arum. Daarna zijn we nog door het “platteland” van Bangkok gefietst. Dit bomenrijke / parkachtige en groene omgeving had vele paden van circa 1 meter breed waaraan allemaal huisjes zijn gelegen. De drukke wegen werden zoveel mogelijk vermeden zodat je van auto’s weinig last hebt.
Terug bij de rivier de Chao Phraya zijn we met twee longtailboten weer richting China Town gevaren. Dit ging er aardig snel aan toe. Na de lunch waren we even na drieën weer bij ons hotel.
Na het douchen en het pakken van de weekend tas (morgen vertrekken we naar de drijvende jungle hotel en blijven de koffers in de bus) zijn we om 17.30 uur vertrokken richting het Siam Niramit theater waar we eerst zijn rondgelopen waar allemaal verschillende huisjes stonden van de diverse gebieden van Thailand. Hier wordt de traditionele manier van leven, kunst en kunstnijverheid van de vier regio’s van Thailand getoond.
Daarna hebben we gedineerd en vervolgens een show gezien over de culturele erfgoed van Thailand. De show is onderverdeeld in drie delen namelijk: een reis door het culturele verleden van Siam, Een reis van het leven, goed & slecht en het hiernamaals en een reis naar vreugde en festivals. Dit was heel mooi gemaakt en alle keren was er weer een ander decor op het podium. Ook kwamen er nog twee olifanten op het podium.
Helaas mochten er geen foto’s worden gemaakt. Dit was voor Hugo wel jammer. Halverwege de show werd de spotlight op Hugo gericht. Dit betekende dat hij op het podium mocht komen om met enkele Thailanders een act op te voeren met een muziekinstrument, namelijk een angkloeng. Ze kwamen zogenaamd een acteur tekort.
Bij het terugrijden naar het hotel hoosde het heel erg en stond er enkele centimeters water op de weg. Nadien nog met een aantal in de lobby gezeten.
Dag 5: woensdag 8 september 2010
Vanochtend hebben we om 07.00 uur het hotel in Bangkok definitief verlaten. We gaan eerst op weg naar de drijvende markt van Damnoen Saduak. Dit was ruim anderhalf uur rijden. Daarna zijn we nog een half uur met longtailboten door de smalle kanalen er naar toe gevaren. De schippers van de longtailboten weten de gashendel wel te vinden. Onderweg zie je mooie grote huizen en minder mooie huizen. Voorts heel veel groene natuur.
Op de volle kleine bootjes proberen vooral vrouwen hun bloemen, fruit, groenten en vis langs de oevers te verkopen. Daarnaast heb je nog een markt op het vaste land. Deze markt is zeer toeristisch ingesteld. De verkopers zijn zeer opdringerig en pakken je regelmatig bij de arm beet om maar aandacht te trekken. Hier zijn vooral souvenirs te koop.
Ook hangt er een vlag met de Nederlandse tekst “Heerlijke verse koffie”. De meesten van de groep hebben dit aanbod niet af kunnen slaan. Ook ik heb mijn eerste koffie in Thailand gedronken. Ook waren er nog vrouwen aanwezig die probeerden tijgerbalsem te verkopen door je eerst lekker te maken met een kleine nek en schouder massage.
Daarna zijn we met de bus verder gereden naar Kanchanaburi. Aldaar hebben we als eerste het Thailand – Birma spoorwegmuseum bezocht. In dit museum is onder meer een tentoonstelling te zien van het ontwerp, constructie en de ligging van de spoorlijn. Daarnaast ook de erbarmelijke werkomstandigheden, het leven van de mens in de kampen en de dodelijke ziektes die uitbraken. De 415 km lange Birma spoorlijn, dwars door Thailand, moest de aanvoerroute worden voor de Japanse verovering van Birma en verder. Aan de spoorlijn hebben 60.000 geallieerde krijgsgevangen later aangevuld met 200.000 Aziatische dwangarbeiders gedurende 15 maanden vanaf juni 1942 gewerkt. Ze moesten 18 uur per dag aan een stuk door werken. Bij de werkzaamheden zijn circa 16.000 krijgsgevangenen en 100.000 dwangarbeiders omgekomen. Ze kregen nauwelijks te eten en stierven aan honger, dysenterie, cholera en/of malaria. Er wordt wel gezegd dat er voor elke biels op het spoor een man is gestorven.
Daarna de oorlogsbegraafplaats bezocht. Dit is één van de drie begraafplaatsen waar krijgsgevangenen rusten die zijn omgekomen bij de aanleg van de Birma-Spoorlijn. De graven zijn bijeengebracht van vele plaatsen langs de spoorlijn. Hier liggen 1.800 Nederlandse oorlogsslachtoffers begraven. Voorts liggen er nog 5.000 oorlogsslachtoffers van het Gemenebest.
Vervolgens hebben we geluncht op een varende boot op de rivier Kwai Yai. We zijn naar de brug van de dodenspoorlijn gevaren.
Daarna zijn we uitgestapt en konden we over de spoorbrug lopen. Zo nu en dan ging er ook een toeristen treintje over de brug. Deze trein zou zo uit een Nederlands pretpark komen. Volgens mij waren we het er allemaal over eens dat dit geen gezicht was. De brug is gebouwd in de periode september 1942 – februari 1943. In 1944 en 1945 raakte de brug zwaar beschadigd door geallieerde bommen. Na de oorlog is de stalen brug gerepareerd. De ronde delen van de brug zijn nog origineel.
Daarna zijn we met de bus verder gereden naar station Wang Pho alwaar we de trein hebben genomen. Deze trein heeft geen airco maar wel arko. Dit was onderweg heerlijk verfrissend. Wel was het een en al herrie. De wagons gingen regelmatig wel 30 – 40 cm op en neer.
Op station Thakijen werden we weer door de bus opgepikt die ons naar de longtailboten bracht. Met de longtailboten was het nog een kwartier varen naar het Drijvend Jungle Hotel in de River Kwai. Dit drijvend hotel drijft op het water zoals de naam al zegt. Op iedere vlot zitten vier kamers echter zonder verlichting en water. Zelfs bij daglicht is het donker op de kamer.
’s Avonds na het eten nog enkele uren met de meesten van de groep bij de bar vertoeft. Op de kamer heb je ook niets te zoeken zonder verlichting. Voorts is dit de manier om alle reisgenoten beter te leren kennen.
Dag 6: donderdag 9 september 2010
Vanmorgen werd de groep in tweeën gedeeld. 7 personen van de groep gaan wandelen en ik ga met de overige 12 personen kajakken en mountainbiken. We zijn om 09.00 uur vertrokken. Eerst hebben we anderhalf uur stroomafwaarts op de River Kwai Noi in een tweepersoons kajak gekajakt. Voor mij was dit de eerste keer. Ik zat samen met Matthijs in een kajak. Ondanks dat het stroomafwaarts ging moest er nog wel veel gepeddeld worden. Het uitzicht was schitterend met om ons heen allemaal rotswanden en de vele bomen die op de heuvels groeien. Na het kajakken hebben we gemountainbiked. Dit was goed te doen. Alleen de kwaliteit en de grootte van de mountainbikes liet veel te wensen over. De versnellingen waren knudde.
Bij het Resotel Kwayaja hebben we geluncht. Daarna hebben we nog ruim een uur bij en in het zwembad van het Resotel vertoeft. Vervolgens zijn we met longtailboten naar ons drijvend hotel gevaren. Onderweg stonden er nog diverse buffels in de rivier.
De rest van de middag wat geluierd in een hangmat, onder het genot van enkele tijdschriften, en voorts met een zwemvest om met de stroming mee laten sleuren in de rivier. Je springt aan het begin van het hotel in de rivier en aan het eind klim je weer op het drijvend hotel. De temperatuur van het water is goed.
Het avondprogramma was weer lekker ontspannend in de bar.
Dag 7: vrijdag 10 september 2010
Vanmorgen om 07.00 uur hebben we het drijvende hotel weer met de longtailboten voorgoed verlaten. Het was een unieke ervaring om twee dagen lang geen stroom en warm water te hebben. Ze zouden wel stroom kunnen krijgen maar dat willen ze niet. Dan zou namelijk de hele charme van het drijvende hotel verdwijnen. We rijden eerst met de bus naar Ayutthaya. In Ayutthaya hebben we in de tweede helft van de ochtend twee Watten bezocht, namelijk de Wat Chai Watthanaram en de Wat Phra Mahathat.
Daarna zijn we doorgereden naar Phitsanulok waar we één nacht zullen verblijven.
’s Avonds na het diner, waar Gerard en Bob hebben gezongen op het podium, zijn we met fietstaxi’s naar het centrum van Phitsanulok gegaan waar we de avondbazaar hebben bezocht.
Voorts wordt hier het beroemdste gerecht “vliegende groente” gemaakt. Dit bestaat uit sterk smakende waterspinazie die in een wok wordt gebakken, waarbij eerst een vlam van enkele meters hoog te zien is, en daarna wordt de groente door de lucht op het bord van een wachtende ober of klant geworpen. Willemijn, Claudia en ik hebben deze vliegende groente met succes opgevangen. Daarna hebben we de avondbazaar bezocht met honderden kramen met goedkope kleren, eten en andere artikelen. Vervolgens weer met de fietstaxi terug naar het hotel waar we nog even hebben gezeten.
Dag 8: zaterdag 11 september 2010
Vanmorgen zijn we om 07.30 uur vertrokken. Eerst hebben we de Wat Mahathat in Phitsanulok bezocht. Daar hebben we om 08.00 uur het Thaise volkslied gehoord. Dit wordt iedere dag om 8 uur ’s ochtends en 6 uur ’s avonds gespeeld en is in heel Thailand op de radio, in fabrieken, op scholen, op kantoor en in overige openbare gebouwen te horen. Daarna zijn we naar het Historisch Park Sukhothai gegaan. Dit park hebben we met de fiets verkend en is omgeven door stadsmuren. In dit park bevinden zich de overblijfselen van het Koninklijk Paleis en er staan 26 Watten. We hebben de grootste Wat, Wat Mahathat, bezocht. Hier staat een hele grote witte Boeddha.
Daarna nog wat door het park gefietst. Buiten de stadsmuren van het Historisch Park Sukhothai liggen verspreid diverse ruines waarvan de belangrijkste met behulp van de UNESCO zijn gerestaureerd.
Daarna zijn we met wat tussenstops doorgereden naar Chiang Rai. De route ging door een bergachtig landschap. Op de wegen was het rustig. Bij een van de stops zijn een aantal reisgenoten, waaronder ik, nog geïnterviewd door Thailandse studenten. Omstreeks 18.15 uur waren we bij ons hotel La Luna Resort.
’s Avonds hebben we gedineerd in Chiang Rai. Daarna nog even over de markt gelopen. Hier waren ze al aan het opruimen. Deze markt was ten opzichte van gisteren vooral op toeristen gericht.
Dag 9: zondag 12 september 2010
Vanmorgen even na half negen zijn we vertrokken naar het op 1.322 meter hoogte gelegen Doi Tung. Op de heenreis regende het stevig. Doi Tung ligt ongeveer 60 km ten noorden van Chiang Rai vlakbij de grens met Myanmar. Hier heeft de moeder met als bijnaam Mae Fah Luang (Moeder van Alle Mensen) van de huidige koning een Koninklijke Villa gebouwd. Ze is echter zelf nooit koningin geweest. Hier verbleef ze regelmatig tot haar overlijden in 1995. Deze villa is in Zwitserse stijl gebouwd en alleen toegankelijk bij afwezigheid van de Koninklijke familie. Doi Tung wordt daarom ook wel het Zwitserland van Thailand genoemd. In de villa mag niet gefotografeerd worden. Voorts moet je een lange broek en een shirt met mouwen tot bijna op de elleboog dragen. Indien je niet goed gekleed bent dan krijg je een blauw “boeren” pak aan.
Voorts mag je geen flesjes water mee nemen. Onderweg staan er potten met drinkwater met een pollepel erin waarmee je kunt drinken. Of dit wel zo hygiënisch is??
Daarna de siertuinen bekeken. Dit leek wel op de keukenhof van Thailand. Hier groeien en bloeien vele verschillende soorten bloemen en planten.
Ook in Doi Tung was veel lage bewolking en mist. Hierdoor was er bij de villa weinig zicht om mooie foto’s van de omgeving te maken en om van de omgeving te genieten. Normaal gesproken moet je op deze hoogte een schitterend uitzicht hebben.
’s Middags na de lunch in en bij het zwembad vertoeft totdat het begon te onweren.
Tussen 17.00 – 19.00 uur was er happy hour. “Buy 2 get 1 Free”. Als je dit met z’n twaalven doet dan loopt dit geheid in de soep. Na anderhalf uur had iedereen nog maar 1 drankje gehad. Ook al bestelde je meer. Dit kwam ook door de vele verschillende cocktails die waren besteld. Zelf snapte het personeel er ook niets meer van. Er was 1 manier die wel lukte en dat was 3 consumpties bij de bar bestellen en er direct maar 2 afrekenen.
Daarna hebben we met ons allen gedineerd en heeft de helft van de groep, waaronder ik, nog even in de bar vertoeft. Waar we in een “kringgesprek” het een en ander over onszelf hebben verteld.
Dag 10: maandag 13 september 2010
Vanmorgen zijn we even na half negen vertrokken richting de Gouden Driehoek. Onderweg konden we zien dat de regen van gisteren en vannacht talrijke overstrominkjes hebben opgeleverd. Diverse huizen, Watten, landbouwgronden en wegen stonden geheel of gedeeltelijk onder water.
De Thailanders waren onder andere op de onder water gelopen wegen met grote netten aan het vissen om de ontsnapte vissen van de viskwekerijen te vangen.
De Gouden Driehoek werd vroeger geassocieerd met het gebied waar opium werd geproduceerd. In de jaren zestig en zeventig nam de verbouw van papaver en de verwerking ervan razendsnel toe. Ondanks dat de opiumteelt vanaf 1959 verboden was in Thailand. Tegenwoordig heeft de naam Gouden Driehoek eerder betrekking op de plek waar de grenzen van de drie landen Laos, Myanmar en Thailand samenkomen.
Bij de Gouden Driehoek zijn we eerst via een trap van ruim 100 treden naar het uitzichtpunt gewandeld.
Daarna zijn we naar het drielandenpunt gegaan. Hier heb ik een winkel een T-shirt met een opdruk van Thailand gekocht.
Daarna met de boot over de Mekong rivier gevaren. De Mekong is een van de grootste rivieren van de wereld en de op twee na langste van Azië. De oorsprong is op een hoogte van 4.920 meter gelegen in Oost-Tibet. Daarna gaat de Mekong via de Chinese provincie Yunnan door Myanmar en Laos om vervolgens via de Gouden Driehoek zijn weg te vervolgen in Laos. Daarna zoekt de rivier de grens van Thailand gedurende 750 km weer op. Via Cambodja en Vietnam mondt de Mekong na 4.184 km uit in de Zuid-Chinese Zee.
In Thailand zijn casino’s verboden. Vandaar dat er aan de Mekong rivier in Laos en Myanmar diverse casino’s staan. Er varen steeds boten vanaf de casino’s naar Thailand om de bezoekers op te halen. In de Mekong rivier komen grote Mekong reuzenmeervallen voor. Deze kunnen wel 3 meter lang worden en 300 kg wegen. Echter door de stuwdammen die in China zijn gebouwd worden dit er steeds minder. Voorts zijn er plannen om stuwdammen te bouwen in Laos. Hierdoor kunnen de Mekong reuzenmeervallen hun paaigebieden stroomopwaarts steeds moeilijker bereiken. Hiermee ziet de toekomst voor de Mekong reuzenmeervallen er somber uit.
Na de lunch zijn we verder gereden naar een tankstation waar we zijn overgestapt op drie Jeeps. Met de Jeeps hebben we eerst de Akha bergstam bezocht. De Akha is een van de armste bergstammen en zijn ruim 2.000 jaar geleden vertrokken van Tibet naar Yunnan in China. Vanaf het jaar 1910 zijn ze ook gevestigd in Thailand. De Akha bergstam telt ongeveer 50.000 inwoners verdeeld over zo’n 250 dorpen.
Vanwege de opkomende regen hebben we de Yao bergstammen links laten liggen en zijn we doorgereden naar het hotel waar het weer droog was. Wel was er nog een mooie regenboog in de verte te zien.
Fox komt voor de eerste keer in hotel Mae Salong Flower Hills Resort. Wij mogen een beoordeling geven. De eerste indruk is zeer positief. Het is een spiksplinternieuw hotel. Om bij dit berghotel te komen hebben we een behoorlijke klim met de jeeps gemaakt. Dit leverde een gigantisch mooi uitzicht op. Onderweg was de weg verschillende keren gedeeltelijk geblokkeerd door bulten modder die door de regen van hoger gelegen gedeelten op de weg was gespoeld.
De bar ging al om 21.00 uur dicht. Echter we hebben nog wel langer gezeten. Wat moet je al om 21.00 uur op je kamer. Voorts zaten we in een afgelegen uithoek, dus we konden geen kant op. De sluitingstijd moeten ze maar even aanpassen. Dan kunnen ze ook nog wat geld verdienen.
Dag 11: dinsdag 14 september 2010
Vanmorgen zijn we om 07.00 uur vertrokken met de 3 Jeeps. We gaan nu naar Chiang Mai. Het hotel van gisteren hebben we goedgekeurd. Er zijn altijd wel punten die beter kunnen, zoals meer vlees op de botten van de kip.
Bij een tankstation zijn we weer overgestapt op de grote bus. Vervolgens was het nog enkele uren rijden. Na de lunch hebben we in Chiang Mai een bezoek gebracht aan de parasolfabriek, zijdeweverij en een zilversmederij.
In de parasolfabriek beschilderen ze parasols van papier, zijde, canvas en karton. Ook kunnen toeristen diverse voorwerpen, zoals de telefoon(hoes), fototoestel(hoes), etui, portemonnee, schrift, boek etc. laten beschilderen.
Voorts is er een grote winkel waar vele verschillende producten te koop zijn.
Bij de zijdeweverij was ook een grote winkel waar heel veel kleding te koop was.
Dit was een echte vrouwendag. Daarna zijn we naar het Empress hotel gegaan waar we 3 nachten zullen verblijven. Dit is het grootste hotel waar we in deze vakantie overnachten.
’s Avonds zijn we naar een restaurant in Chiang Mai gegaan waar een Noord Thais diner werd geserveerd waarbij de Thailanders ons een klassieke dans voorschotelden. Ook werden er mensen uit het publiek gehaald om mee te “dansen”. Hier hebben we kennis gemaakt met de Lanna cultuur welke vooral in het noorden van Thailand voorkomt.
Dag 12: woensdag 15 september 2010
Na het ontbijt zijn we om half negen vertrokken naar Mae Taeng voor een olifantentour. Ter plaatse hebben we eerst een olifantenshow gezien. De show bestond onder andere uit het wassen van de olifanten in de rivier. Een olifant kon schilderen, een andere olifant kon op doel schieten met een bal en schieten waarbij hij de bal vast hield met zijn slurf.
Ook konden 3 olifanten 2 balken op elkaar stapelen, muziek maken met instrumenten en dansen op muziek. Ook konden we de olifanten voeren met onder andere bananen.
Daarna hebben we per 2 personen een tocht op de rug van de olifant gemaakt. Gerard en ik zaten op één olifant. Het was een heuvelachtig parkoer vol met drek en modder. Dit kwam door de vele regen die met bakken uit de hemel kwam.
Na de olifantentocht zijn we verder vervoert met 2 ossen en een wagen waar we met ons vieren Gerard, Janniene, Matthijs en ik weer naar het beginpunt zijn gegaan. Na de lunch zouden we nog met een bamboevlot de rivier afzakken. Vanwege de regen was dit te gevaarlijk en hebben we dit niet gedaan. We zijn vervroegd teruggekeerd naar ons hotel.
Aan het eind van de middag hebben we met z’n allen een 2 uur durende traditionele Thaise massage gehad. Deze Thaise massage is gebaseerd op de acupressuurmethode (drukpunt massage). We lagen als heren en dames beide in een eigen ruimte. De masseuses gebruiken bij de massage hun vingers, handpalmen, onderarmen, ellebogen en benen. Soms gaan ze bovenop je zitten. Dit gaat er soms stevig aan toe. Het gehele lichaam werd onder handen genomen. Een aantal heren hebben vanmiddag hun lachspieren ook extra getraind, of niet Sebastiaan.
Na de massage hebben we in een restaurant gedineerd. Daarna ben ik samen met Hugo en Matthijs over de grote avondmarkt van Chiang Mai gewandeld.
Dag 13: donderdag 16 september 2010
Vanmorgen bij het open doen van de gordijnen leek het weer een trieste dag te worden zoals gisteren. Het regende weer. Om 08.00 uur vertrokken we voor een fanatieke dag. Vanmorgen gingen we circa 25 km mountainbiken in de omgeving van Chiang Mai. Bij aankomst was het alweer droog. Tijdens de tocht begon zelfs de zon te schijnen. De mountainbikes waren in tegenstelling tot eerder in deze vakantie nu van uitstekende kwaliteit. We zijn door diverse dorpen gefietst, we kwamen langs rijstvelden, we hebben nog een crematorium bezocht.
Deze bestond uit een oud gedeelte (een onoverdekte met aan de zijkanten 2 muren en een overdekte nieuwe gedeelte. De meeste Thailanders worden zeven dagen na hun overlijden gecremeerd.
Ook hebben we nog een schoolgebouw welke 7-8 jaren geleden is gebouwd bezocht. De kinderen krijgen eten op school. Voorts kregen ze les met behulp van een televisie waarop in dit geval het afronden van getallen op 1 decimaal werd uitgelegd.
In een ander lokaal van de lagere school stonden allemaal computers. Hier waren ze druk met Microsoft Word aan het oefenen. De toetsenborden bestonden uit letters en cijfers zoals wij die kennen. Voorts was ook de Thaise spelling op de toetsen vermeld.
’s Middags hebben we “flight of the gibbon” gedaan. Of te wel via een ingenieus kabelsysteem vlieg je hoog in de jungle van boom tot boom. We zijn in 2 groepen verdeeld. Bij de bomen hebben ze een platvorm gemaakt. Waar we konden wachten voordat we naar de volgende boom gingen. Dit hebben we 6-7 keer gedaan. We gingen meestal alleen via een kabel naar het volgend platvorm. Één keer gingen we met z’n tweeën.
Daarnaast zijn we nog 2 keer aan het abseilen geweest. “Flight of de gibbon” is een unieke ervaring en is zeker een aanrader. De veiligheid is uitstekend doordat we bij ieder platvorm werden vastgeketend aan een veiligheidslijn die weer aan de boom vast zat. Voorts was de begeleiding perfect.
Dag 14: vrijdag 17 september 2010
Vanmorgen zijn we om 08.00 uur vertrokken richting de Wat Prathat Doi Suthep welke op 1.100 meter hoogte is gelegen. Dit was inderdaad een behoorlijk eind klimmen. Aangezien de route voor de komende dagen niet met een grote touringcar kan worden uitgevoerd zijn we verder gegaan met vier minibusjes. Het was bij de Wat behoorlijk mistig en bewolkt. Later begon het ook nog te regenen. De uitzichtfoto’s gingen hierdoor in witte rook op. Daarna zijn we teruggereden richting Chiang Mai om de weg te vervolgen naar het bergdorpje Pai waar we zullen overnachten.
We hebben onderweg nog een klein bezoekje gebracht aan een Karendorp. Echter al aan het begin van het dorp was de weg overstroomt, zodat we niet verder konden.
Daarna zijn we doorgereden naar Pai waar we drie kwartier hebben rondgewandeld. Opvallend was hier het aantal Tattoo shops die hier zijn gevestigd.
Daarna doorgereden naar ons hotel Baan Krating Pai welke buiten Pai is gelegen. Aldaar hebben we voor het diner nog enige tijd bij het zwembad doorgebracht.
Dag 15: zaterdag 18 september 2010
Vanmorgen na een nacht niet geslapen te hebben veroorzaakt door krekels, honden, hanen en een feestje in de nabijheid van het hotel welke in ieder geval tot half vijf ’s ochtends duurde en daarna begon de geluidsinstallatie van het dorp ook nog decibels te produceren. In Thailand zijn veel geluidsinstallaties waarmee nieuws wordt verspreid.
Voorts kwamen op diverse kamers mieren, kakkerlakken en krekels voor. Ook waren de kamers niet echt schoon.
Na al deze ellende zijn we om 08.00 uur vertrokken. Onderweg zijn we bij een uitzichtspunt gestopt. Echter door de mist was het zicht enigszins beperkt. Bij dit uitzichtspunt hadden de Lisu bergstam diverse kramen. De Lisu komen oorspronkelijk uit Tibet en zijn vanaf 1921 in Thailand komen wonen. Ze wonen hoofdzakelijk in het westen van Thailand tussen Chiang Mai en Mae Hong Son. Daarnaast wonen ze nog in de provincies Chiang Rai en Phayao.
Daarna zijn we doorgereden naar een dorpje van de Lahu bergstam waar we rondgelopen hebben. Wat opviel was dat ze hier geen verkoopkramen hebben. Ze zijn aan het einde van de negentiende eeuw vanuit Noord-Birma naar Thailand gekomen.
Daarna hebben we het Thampla Ranger Station bezocht. Hier zwemmen vissen, namelijk blauwe karpers en meervallen. De vissen zwemmen ook in de grotten. De vissen zijn door een aantal personen gevoerd met visvoer.
Na de lunch waren we binnen 5 minuten bij ons hotel Mountain Inn & Resort in Mae Hong Son. ’s Middags hadden we vrij en hebben we in en bij het zwembad gelegen.
’s Avonds na het diner zijn we nog in het Holland House geweest welke op 5 minuten lopen vanaf het hotel is gelegen. Hier kan de eigenaresse een beetje Nederlands. Je kunt er ook appeltaart bestellen. Voorts is er een vitrinekast aanwezig met allemaal prullaria uit Nederland.
Dag 16: zondag 19 september 2010
Vanmorgen om 09.00 uur zijn we vertrokken richting de Wat Doi Kong Ma. Bij deze Wat had je een fantastisch uitzicht op de berghellingen en de stad Mae Hong Song. We zagen ook het vliegveld met een korte start- en landingsbaan. Voorts kon je het hotel en de zondagsmarkt zien liggen. Het weer was zonnig en geen mist dus dat leverde mooie plaatjes op.
Daarna zijn we met een aantal bootjes naar de “langnek”-vrouwen gegaan. Ze behoren tot een kleine gemeenschap van Padaung en zijn gevlucht uit buurland Myanmar en worden in Thailand door de Thaise regering gedoogd. De hals van de “langnek”-vrouwen lijkt wel 30 cm te zijn uitgerekt door een stapel van koperen ringen. In feite drukt het zware koper zodanig op de sleutelbeenderen en ribben dat deze worden samengedrukt. De ringen worden door de meisjes van de stam vanaf 6 jaar gedragen, waarbij zo’n 10 jaar lang elk jaar een of twee ringen worden toegevoegd. Wanneer de ringen eenmaal vastzitten, moeten ze een levenlang blijven zitten. Als de stapel ringen zou worden verwijderd, breekt de hals en stikt de vrouw.
Na de lunch hebben we ’s middags weer bij het zwembad gelegen. Hier ben ik begonnen met het lezen van het boek “Mannen die vrouwen haten” van schrijver Stieg Larsson. Matthijs had dit boek uit, dus toen ben ik maar begonnen.
’s Avonds in het centrum van Mae Hong Song gedineerd. Daarna nog even met Dennis, Hugo en Matthijs bij de avondmarkt langsgelopen en door de stad gewandeld. Net als gisteren zijn we weer bij het Holland House geëindigd waar we nog diverse uren hebben vertoeft.
Dag 17: maandag 20 september 2010
Vanmorgen zijn we om 10.00 uur vertrokken naar het vliegveld van Mae Hong Song. We gaan namelijk voor één nacht terug naar Chiang Mai. Dit is ongeveer een half uur vliegen. We hadden ook met de minibusjes gekund, maar dan was het 7 uren rijden, heuveltje op, heuveltje af en je had ruim 1.800 (haarspeld) bochten in het vooruitzicht.
Bastiaan heeft al onze paspoorten gekregen zodat we niet één voor één hoefden in te checken om een plaats in het vliegtuig te verkrijgen. Om 11.20 uur gingen we via de korte startbaan met het kleine vliegtuig met twee rijen stoelen aan beide kanten van het gangpad de lucht in. Ik kon bij het instappen in het vliegtuig niet rechtop staan.
Na de landing in Chiang Mai zijn we met Jeep taxi’s naar het ons bekende Empress hotel gebracht. ’s Middags ben ik samen met de helft van de groep naar de Mc Donalds geweest voor de lunch. Daarna zijn Anouk, Dennis, Hugo, Janniene, Marleen, Matthijs, Sebastiaan en ik naar de Fish Spa geweest waar we met onze voeten in een bak met water en vissen zijn gegaan. Totaal waren het honderden Garra Rufa vissen die onze overtollige huidschilfers mochten opvreten.
Net zoals een week geleden bij de druk massage werd er weer het nodige afgegiecheld. Vooral als de visjes onder de voeten of tussen de tenen aan het happen waren.
Daarna zijn we teruggekeerd naar het hotel om weer een “duik” in het zwembad te nemen. ’s Avonds hadden we al het afscheidsdiner. Ook al zullen Bob en Bastiaan ons pas over twee dagen verlaten. Tijdens het diner werden we superverwend. Dit geldt vooral voor de vrouwen. Er stond eten klaar voor wel 60 personen terwijl wij maar met ons tweeëntwintigen waren.
Het personeel had als toetje het bord helemaal versierd. Als tekst stond er op “ik houd van jou”. Voorts kregen de dames nog een bloemetje. Ook is het personeel ongeveer 5 keer met glaasjes met sterke drank langs geweest.
Als dank voor Bob en Bastiaan was er een liedje gemaakt die we met z’n allen hebben gezongen. Het liedje was 6 keer op het refrein van “Een eigen huis” van René Froger. Daarna heeft Claudia, Bastiaan en Bob bedankt met het overhandigen van een envelop.
Dag 18: dinsdag 21 september 2010
Vandaag is de herfst begonnen. Hiervan is in Thailand weinig te merken. Het zonnetje schijnt weer volop vanochtend. Om 09.00 uur zijn we vertrokken om te gaan koken. We werden met 2 Jeep (taxi’s) opgehaald. Er wordt in de wagen waarin ik zat bijna geen woord gesproken. Zo duf waren we allemaal. Later bij het koken onder leiding van onze kookdames was de dufheid helemaal verdwenen. We zijn eerst op een lokale markt geweest. Waar we over diverse groenten, kruiden en andere ingrediënten een toelichting hebben gekregen. Daarna zijn we naar de Thaise school gegaan waar we per tweetallen hebben gekookt.
De eerste twee gerechten heb ik gekookt met Janniene en de laatste twee gerechten met Marieke. Als eerste hebben we loempia’s gemaakt. Deze smaakte beter dan de loempia die we gisteravond in het hotel hebben gegeten. Daarna hebben we groene curry met kip gemaakt. Ook deze hebben we gegeten. De bijbehorende rijst werd voor ons gemaakt.
Het derde gerecht was wat groenten met garnalen. Tenslotte hebben we gebakken bananen gemaakt waarbij ijs werd geserveerd.
Alles hebben we in een wokpan klaargemaakt. En het was nog lekker ook.
’s Middags heb ik met een aantal reisgenoten bij het zwembad gelegen en gelezen. De rust werd al gauw verstoord door een dertigtal lagere schoolkinderen van niet Thaise afkomst die het zwembad onveilig gingen maken.
Om half vijf zijn we met z’n allen naar het station van Chiang Mai vertrokken. We gaan met de nachttrein naar Bangkok. Niemand heeft voor de optie gekozen om met het vliegtuig terug te gaan. Een treinkaartje koste 881 Bath met een bed beneden. Een kaartje met een stapelbed boven was ca. 100 Bath goedkoper. Omgerekend koste een treinkaart ruim € 20,-. Voor een reis van 750 km is dit geen geld.
Om 17.55 uur exact op tijd vertrok de trein in een slakkengang richting Bangkok. In de trein hebben we nog gegeten, gekletst en het boek “Mannen die vrouwen haten” gelezen. In de tussentijd werd door het personeel de stapelbedden opgemaakt. Om 22.00 uur gingen de grote lampen in de trein uit.
Dag 19: woensdag 22 september 2010
Na een nacht van slapen en wakker gelegen te hebben zijn we na ca. 14 uren om 07.45 uur in Bangkok aangekomen. Aldaar stond de bus klaar om ons naar de ontbijt plek in het Centre Hotel in Bangkok te brengen. De treinreis was mij niet tegen gevallen ook was het niet te koud of te warm in de trein om te kunnen slapen. De lengte van het bed was 1.90 meter. Door schuin te gaan liggen op bed, paste het precies.
Richting het ontbijt werden we weer direct geconfronteerd met de drukke ochtendspits van Bangkok.
Na het ontbijt zijn we doorgereden naar ons strandhotel in Hua Hin. ’s Middags heb ik samen met Hugo, Janniene en Matthijs het centrum van Hua Hin verkend. Voorts hebben we geluncht bij het Zwitserse restaurant Heidi. Nadien zijn we nog even op het strand geweest waar we een x-aantal paarden links hebben laten liggen.
De badgasten lagen hutje mutje bij elkaar onder de parasollen. Verderop op het strand was meer ruimte hoorden we later. Echter zover zijn wij het strand niet op geweest.
Zelf zijn we nog even het zwembad ingedoken. De temperatuur van het water was aan de hoge kant. ’s Avonds hebben we met z’n tienen gedineerd. Wederom bij het Zwitserse restaurant Heidi.
Daarna hebben we nog een kleine kroegentocht gedaan in Hua Hin. De drank, barren met vrouwen en verkopers van allerhande prullaria en eten waren in ruime mate vertegenwoordigd.
Dag 20: donderdag 23 september 2010
Na het ontbijt zijn Hugo, Matthijs en ik door de winkelstraten en langs marktkraampjes van Hua Hin geslenterd. We werden regelmatig aangesproken of we ook een tuktuk, taxi, massage en / of een 3-delig pak op maat wilden hebben. In een groot warenhuis heb ik mijn jaarlijkse souvenir, namelijk een bordje met Thailand en afbeeldingen van Wat’ten erop gekocht. Hiermee is mijn collectie van borden / tegels weer met een land uitgebreid.
Daarna zijn we met ons achtten wezen lunchen bij de Subway. Na de lunch hebben Matthijs, Joyce en ik en later Anouk, Gerard en Janniene nog in en bij het zwembad geweest.
’s Avonds hebben we wederom met ons tienen bij een Italiaans restaurant gegeten, daarna zijn we in de barstraat nog aan het poolen geweest en in de Redbar hebben we zelf een dansvloer geregeld waarbij de voetjes van ons allen regelmatig van de vloer gingen. Het was tenslotte ook de laatste avond in Thailand. We zijn dan ook doorgegaan tot de kleine uurtjes.
In de Redbar konden de bezoekers zelf de muziek aanvragen die vervolgens via Youtube werd afgespeeld op een groot breedbeeld tv. Ook vanavond werd er weer prullaria in ruime mate aangeboden. Zelfs door hele jonge kinderen. Later waren deze kinderen aan het poolen. Ze kwamen maar amper boven de pooltafel uit.
Dag 21: vrijdag 24 september 2010
Aan alles komt een eind dus ook aan deze 22-daags vakantie. Na het ontbijt heb ik de koffer en handbagage ingepakt. Na de lunch hebben Anouk, Janniene, Joyce, Matthijs en ik een oliemassage genomen. Deze bestond voor de helft uit drukpunt massage en voor de andere helft uit een normale oliemassage.
Vervolgens zijn we nog even in het warme zwembadwater gedoken.
Na het diner hebben we afscheid genomen van Marleen en Sebastiaan. Zij zijn de enigen die verlenging hebben geboekt. Dit in tegenstelling tot de vakantie van vorig jaar op Bali. Toen had driekwart van de groep de verlening geboekt.
Om 20.00 uur zijn we met de bus vertrokken naar het vliegveld. Aldaar zijn we om 22.30 uur aangekomen. Op het vliegveld hadden we nog vier uren de tijd voordat we de lucht in gingen. Het vliegveld van Bangkok is modern en volgens mij even groot als Schiphol. Op het vliegveld hebben we nog wat gezeten, gepraat, winkels bekeken en gegeten.
Dag 22: zaterdag 25 september 2010
Tegen 02.00 uur konden we in het vliegtuig stappen. We zaten bijna allemaal achter in het vliegtuig bij elkaar. Na om 02.45 uur te zijn opgestegen kregen we eerst nog een maaltijd aangeboden in het vliegtuig. Daarna was het oogjes dicht en snaveltjes toe.
Na een redelijke (dubbele) nacht in het vliegtuig waar ik nog veel heb kunnen slapen zijn we om (14.20 uur Thaise tijd en) 09.20 uur Nederlandse tijd geland op Schiphol.
Voor het eerst in mijn leven moesten we op Schiphol 10 minuten in de rij staan voordat we door de douane controle waren. Vroeger stond er nooit een rij. Waren we nog wel welkom in ons eigen land? Na bestudering van het paspoort door de douanier mochten we voor deze keer nog doorlopen.
Na het pakken van de bagage hebben we afscheid van elkaar genomen.
Ik ben samen met Hugo verder gegaan met de trein naar Zwolle. Aldaar scheiden onze wegen om tenslotte om 13.00 uur, na 22 dagen weer thuis te zijn gekomen en was de vakantie, na veel gereisd en rijst gegeten te hebben, ten einde.