Ook dit jaar ben ik weer in de maand december en januari op vakantie geweest. Voor de tweede keer ging de fietsvakantie naar Zuid-Thailand vanwege te weinig deelname niet door.
Het alternatief was een busreis door India en Nepal. Van zaterdag 17 december 2016 t/m woensdag 11 januari 2017 heb ik een rondreis door Noord-India en Nepal gemaakt. Ook nu was Djoser te Leiden de reisorganisatie. Hierbij een link naar de website van Djoser voor de rondreis naar India en Nepal.
Aldaar heb ik met Ankie, Ans, Christa, Christel, Frans, Henny, Jeroen, Kitty, Maria, Marieke, Michella, Petra, Ruurd, Trins, Willy en onze reisleider/begeleider Jorrit geen 22 dagen maar 26 dagen vakantie gevierd. De vakantie werd namelijk met ruim drie dagen verlengd door een sneeuwstorm in het Turkse Istanbul, waardoor er voor onze terugreis vanuit Nepal geen vliegtuig beschikbaar was.
We zijn met het vliegtuig van Schiphol naar Delhi gevlogen. In India hebben we overnacht in New Delhi, Jaipur, Agra, Orcha, Khajuraho, Varanasi, en Shivpatinagar. Daarna zijn we de grens over gegaan naar Nepal. Aldaar hebben we overnacht in Chitwan, Pokhara en Kathmandu alwaar we na de drie geplande nachten nog twee extra dagen in een luxe hotel hebben overnacht.
Vanuit Kathmandu zijn de meesten, waaronder ik, teruggevlogen naar Delhi. Alwaar ik met Christa nog één nacht in een hotel op het vliegveld heb geslapen om daarna via Londen terug te keren op het vliegveld van Schiphol.
Hierna kunt u mijn belevenissen lezen zoals ik, en in vele gevallen wij, gedurende deze kleine vier weken hebben meegemaakt.
Vanochtend ben ik met de eerste trein naar Schiphol gegaan. Vervolgens heb ik de bagage ingeleverd en de tickets opgehaald. Omdat we met een groep reizen konden we niet via internet inchecken. De handbagagescan en de paspoortcontrole duurde bijna een uur. Dit had ik nog niet eerder meegemaakt dat dit zolang duurde op Schiphol. Omstreeks 12.30 uur zijn we met Turkish Airlines de lucht in gegaan om drie en een halfuur later in Istanbul te landen voor een overstap. Drie uren later zijn we doorgevlogen naar New Delhi. Alwaar we om 00.30 uur Nederlandse tijd en 5.00 uur Indiase tijd aankwamen. Aldaar moesten we eerst het visumdeel afronden. In Nederland had ik al een E-Visum gehaald. Nu moesten er nog vingerafdrukken worden gemaakt. Daarna geld halen. Pinnen kon niet op het vliegveld. We konden maar €65,- omwisselen en we kregen daar 4.000 roepie voor terug. Op dit moment is het in India moeilijk om aan geld te komen. Dit komt omdat recent een aantal bankbiljetten in de ban zijn gedaan.
In de bus hebben we kennisgemaakt met onze reisbegeleider Jorrit. Tijdens de busreis naar het hotel hebben we nog diverse apen langs de kant van de weg gezien. De wegen waren bezaaid met papier en plastic, schoon is anders.
Na het ontbijt zijn we met de bus naar het oude deel van Delhi gegaan. Aldaar zijn we overgestapt op riksja’s. Wat een drukte met tuk tuks, riksja’s, auto’s, brommers en wandelaars. De gemotoriseerde verkeersdeelnemers toeteren de gehele dag door. En langs de weg waren allemaal kledingkramen.
We hebben een sikh tempel bezocht en aldaar een rondleiding gekregen en wat gegeten. Bij deze tempel is een hele grote keuken en een grote zaal om te eten.
Daarna met de riksja naar de moskee die we alleen van buiten konden bewonderen. Daarna terug gewandeld naar de bus via een schoenenmarkt waar geen nee te koop is, wat een schoenen.
Ook langs het Rode Fort gelopen. Het Rode Fort is een ommuurd paleis en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Daarna de India Gate bezocht. India Gate is een 42 meter hoge boog. Het monument herinnert aan de 90.000 Indiase en Engelse overleden soldaten van de eerste wereldoorlog. De namen van de overledenen zijn ingegraveerd. Ook hier kan je over de mensen heen lopen. Zo druk was het hier ook.
Tenslotte nog het Ghandi Smriti (nationaal Gandhi museum) bezocht. Hier bracht Mahatma Gandhi de laatste 144 dagen van zijn leven door voordat hij op 30 januari 1948 werd vermoord. Op deze locatie is een herdenkingsmonument met museum gevestigd. Het museum is gewijd aan het leven van Mahatma Gandhi.
We hebben hier een aantal eekhoorns gespot evenals weer diverse apen.
Na een lange nacht, de klok bijna rondgeslapen, hadden we een vrije ochtend in Delhi. Vijf medereizigers zijn nog met een tuktuk naar oud Delhi gegaan. ’s Middags zijn we om 13.00 uur met de bus naar het treinstation vertrokken. Weer door het hele drukke verkeer heen. Gelukkig is het in Nederland niet zo druk.
Vijf kwartier later zijn we bij het station aangekomen waar we nog voldoende tijd hadden om rond te kijken en/of wat te eten/drinken bij Mc Donalds. Vervolgens naar de trein, een hele lange trein met 20 tot 30 wagons, deels uitgevoerd met slaapcabines. Alwaar voor ons plaatsen waren gereserveerd.
Even voor half vier vertrok de trein langzaam richting Jaipur waar we twee nachten zullen verblijven. Langs en op het spoor verbleven veel Indiërs. Ze aten hier, de was hing er te drogen, ze verkochten er spullen etc.. Op bepaalde plaatsen staan vele woningen/hutjes (krottenwijken), wel een kilometer lang direct langs het spoor. Het spoor is misschien wel de enige vrije ruimte die ze hebben.
Na vijf uren treinen zijn we aangekomen in Jaipur. Jammer dat het halverwege de treinreis buiten donker werd waardoor we de omgeving niet meer konden bewonderen.
Indiërs drinken waarschijnlijk weinig bier. Net als gisteravond was het bier bij het diner over datum, dit dachten we. Later bleek dat in plaats van de houdbaarheidsdatum in India de productiedatum op de flesjes worden gezet.
Vanmorgen na het ontbijt zijn we om acht uur vertrokken. De eerste foto stop hadden we bij het Paleis der Winden. Dit paleis werd in 1799 gebouwd. Het is een smal gebouw wat aan de voorkant bestaat uit vele kleine ramen. Deze ramen zorgden voor een koele wind voor de aanwezige vrouwen. Dit paleis is gebouwd om vrouwen de kans te geven om naar het straatbeeld en de processies te kijken zonder zelf gezien te worden.
Het is in Jaipur wel rustiger op de weg, maar ook hier kunnen ze toeteren. Zo nu en dan zie je een rund, schaap of geit door de straten wandelen.
De rest van de ochtend hebben we het Amber fort en het naast gelegen dorpje bezocht. Naar het Amber fort kun je lopen, wat wij met z’n allen hebben gedaan, maar je kunt ook met de olifant of per jeep naar boven.
Amber fort is een paleis dat diende als verblijfplaats voor de keizers in Ajmer, de hoofdstad van het Mogolrijk. Het werd gebouwd in 1592 en beslaat tegenwoordig 4 km² en staat op de Unesco werelderfgoedlijst. Het paleis bestaat uit vier delen met elke een eigen toegangspoort en binnenplaats.
Daarna het dorpje naast het Amber fort bekeken. Hier lopen vele geiten rond ook is er een waterput/wel met water met vele kleine trappen. De trappen mag je alleen op voor het maken van trouwfoto’s.
Op de parkeerplaats waar onze bus stond kwam ook een groep Indiërs langs. Zij wilden en gingen met een aantal dames en met mij, vanwege mijn lengte, massaal met ons op de foto. Daarna nog foto’s gemaakt van het waterpaleis. Een jonge Indiër deed er nog een Magic show.
Tweederde van de groep en ik zijn na de lunch in Peacock Rooftop restaurant, naar het beschermde monument van de Maharadja’s gegaan.
We zijn er met drie tuk tuks naar toe gegaan. Wat een stuurmanskunst moeten ze hebben om alles en iedereen te ontwijken en via kleine/onmogelijke gaten toch weer andere weggebruikers te kunnen inhalen. Dit moet je ervaren. Max Verstappen kan er nog wat van leren. Daarna terug naar het hotel.
Vandaag net als al eerder vele vele straathonden gezien. En hier in Jaipur overal in de straten allemaal wilde zwijnen en her en der ook wat runderen en geiten aangelijnd bij de huizen. Voorts heb je in de doorgaande straten op de “stoep” ontelbare eettentjes naast elkaar.
Vanochtend hebben we bijna een uur nodig gehad om onze rekening van het eten en drinken in het hotel te betalen. Ze hadden de boekhouding niet voor elkaar. In de boeken stond alleen het ontbijt van dinsdag en niet het diner en drinken van maandagavond.
Met een klein half uur vertraging zijn we op weg gegaan naar Agra. Een reis van 242 kilometer. De eerste fotostop hadden we al snel. Wij hebben twee grote standbeelden van Shiva en Hanuman, twee Hindoeïstische goden, vastgelegd.
Halverwege de ochtend hebben we in Abhaneri één van de grootste en diepste waterputten van India, de Chand Baori, bezocht. Deze waterput is in de 8e en 9e eeuw gebouwd en is 30 meter diep. Chand Baori wordt aan drie zijden begrensd door 3.500 treden tellende trappen verdeeld over 13 verdiepingen. Aan de noordzijde werd in de 18e eeuw het bovenste deel omgebouwd tot een paleis, daarvoor waren er plateaus zodat de dieren hier konden drinken. Het grondwater in de waterput werd vroeger aangevuld met regenwater uit het licht aflopende landbouwgebied. Nu komt er alleen nog regenwater in. Vroeger werd de waterput ook door de mensen gebruikt om te wassen.
Ook de daarnaast gelegen tempel “Harshat mata temple” bezocht. Ook deze is in de 8e en 9e eeuw gebouwd. Deze bezienswaardigheden behoren niet bij de reis, maar twee oplettende dames, Ankie en Christel, zagen dit in één van de reisboeken.
Halverwege de middag hebben we de verlaten plaats Fatehpur Sikri bezocht. Fatehpur Sikri was de hoofdstad van het Mogolrijk van 1571 tot 1585 en werd gebouwd door de Mogolse keizer Akbar. Er werd een paleis met bijgebouwen gebouwd. Maar al snel bleek deze plek niet geschikt te zijn. Na ongeveer 14 jaar werd de stad alweer verlaten wegens een tekort aan drinkwater.
Ook de nabij het paleis gelegen moskee “Jama Masjid” bezocht. Deze moskee is één van de grootste moskeeën van India en is een gewilde bedevaartsoord. Naast ons waren er nog vele andere bezoekers.
’s Avonds zijn we even na zessen aangekomen in ons hotel Amar in Agra.
Vandaag hebben we een vrije dag. Tweederde deel van de groep is al om kwart over zes richting Taj Mahal gegaan voor de zonsopgang. Ik ben halverwege de ochtend samen met Ruurd met de tuktuk naar het Agra Fort gegaan.
Hier kwamen we diverse reisgenoten (dames) tegen. Het Fort van Agra werd gebouwd in opdracht van de Mogolse keizer Akbar van 1565 tot 1571 om zichzelf en de nieuwe hoofdstad Agra te beschermen. Ook dit Fort staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Dit machtige Fort van rood zandsteen wordt omsloten door een 2,5 kilometer lange vestingmuur. Het verhaal gaat dat een prins er zijn vader 8 jaar heeft opgesloten zodat hij naar de Taj Mahal kon kijken. Het Fort bestaat uit verschillende paleizen en moskeeën.
Daarna zijn we langs enkele krottenwijken gelopen richting het station. Zulke slechte krottenwijken hadden we nog niet eerder gezien in ons leven. Zelfs zijn er hutjes tussen de twee rijbanen. Naast de hutjes loopt ook een water dat ontzettend smerig is maar welke wel door de Indiërs wordt gebruikt voor het eten, wassen en schoonmaken etc..
Daarna het station overgestoken langs de moskee, Jama Masjid, richting Kinari Bazaar. Hierbij door de lokale drukke winkelstraten gelopen waar geen nee te koop is. Her en der lopen er apen over de elektriciteitsdraden heen. Ook het rundvee ontbreekt niet in de straten. Dit was misschien wel het echte India, naast rijkdom is er ook veel armoede.
Daarna met de tuktuk terug naar het hotel, voor een uurtje relaxen.
Vervolgens met Ruurd naar de Taj Mahal gegaan. Dit was nog geen 20 minuten lopen. Lopend zie je veel meer dan dat je in een tuktuk zit. ’s Middags is ook de beste tijd om te gaan. Want de Taj Mahal staat aan de noordzijde zodat de zon vanuit het zuiden er mooi op schijnt. De Taj Mahal is een imposant wit marmeren mausoleum. De vijfde heerser van het Mogolrijk, Shah Jahan, liet het grafmonument tussen 1632 en 1648 bouwen als laatste rustplaats voor zijn geliefde echtgenote Mumtaz Mahal, die in 1631 in het kraambed was overleden. Rondom ligt een prachtige tuin met vijvers en fonteinen. De Taj Mahal staat niet zoals gewoonlijk in het midden van de tuin, maar op een verhoogd platform aan de oever van de Yamuna rivier. Vier vrijstaande minaretten bezetten de hoeken van het platform en geven het bouwwerk een driedimensionale referentie. Het bewonderen van het mausoleum is één van de hoogtepunten van de vakantie.
Geld halen uit de ATM is nog steeds een probleem. Ze zijn steeds leeg. Als ze worden bijgevuld staan er direct honderd Indiërs in de rij om er geld uit te halen.
Hierdoor geven we wel (veel) minder geld uit in India dan we normaal zouden doen.
Vanmorgen hebben we om 8.00 uur Agra verlaten en gaan we voor één nacht naar Orcha waar we voor 14.00 uur zijn aangekomen. Aldaar hebben we de Jahangir Mahal, Raj Mahal, Chaturbhuj Tempel en de Chhatris Cenotaphs bezocht. Evenals Orcha zelf.
Orcha is met de vele verkooppunten van drinken, chips, souvenirs en veel zoetigheid helemaal klaar voor de toeristen. Echter deze waren er niet in overvloed. Het merendeel waren het Indiase scholieren die de bezienswaardigheden bezochten. De bezienswaardigheden waren niet gerestaureerd. Zodat je kan zien hoeveel het weer invloed heeft op de staat van de gebouwen.
Alle bezienswaardigheden waren op loop afstand van het hotel.
Ook deze ochtend zijn we om 8 uur vertrokken. Nu gaan we verder naar Khajuraho. Onderweg zagen we weer regelmatig runderen, waterbuffels en geiten op de weg die rustig oversteken. Hierdoor moesten we regelmatig de snelheid verminderen. De landbouw bestaat hier vooral uit de teelt van rijst, granen en curry planten en soms aardappelen. Voor half één waren we al bij ons volgende hotel.
’s Middags hebben we nog een fietstochtje over het platteland gemaakt. Eerst kwamen we langs de Chaturbhuja Tempel.
Daarna zijn we bij een kleine boer geweest. Ze hebben naast wat landerijen ook geiten en waterbuffels. Ook hebben ze een eigen wel/waterput voor het water waarmee ook de landerijen mee worden bevloeid. Afgelopen week hebben we het al veel vaker gezien maar ook hier weer ronde dikke pannenkoeken. Dit betreft gedroogde koeienmest waarop wordt gekookt. Daarna zijn we doorgefietst en we zagen ook enkele goed onderhouden sloten, deze waren nieuw aangelegd, waarmee de landerijen worden bevloeid.
Daarna nog een dorpje bezocht. Hier waren veel kinderen die op de foto wilden. In dit dorp waren ook diverse waterputten die op verschillende diepten waren geslagen. De minder diepe werden gebruikt voor het wassen en de diepere putten voor drinkwater. Het dorpje was goed onderhouden en schoon.
Ook was er een school voor vijf tot twaalf jarigen. Het onderwijs is gratis en ze krijgen ook een lunch. Moeten de kinderen voor het vervolgonderwijs meer dan vijf kilometer van huis, dan krijgen ze ook een fiets van de regering.
Er was één klein kind die de hele tijd met ons mee liep. Deze zal later wel de herenboer van het dorp worden. In het dorp stonden vele kleine witte schuren. Hierin worden vleeskuikens gehouden.
Vanmorgen, eerste kerstdag, zijn er een viertal personen al om kwart over vijf vertrokken voor een gamedrive in het Panna National Park. Ik ben vanochtend met Ankie, Christel, Frans en Jeroen naar het Khajuraho tempel complex geweest. Hier staan vele tempels in een park dicht bij elkaar. De één mooier dan de ander.
Voorts zijn een aantal tempels deels in originele staat gerestaureerd en een aantal moet nog in originele staat worden gerestaureerd. Hierin zitten bijvoorbeeld niet de figuren vanuit het verleden in. Dit komt doordat het een Unesco monument is. Van de Unesco mag het gerestaureerde deel er niet uitzien zoals het oorspronkelijk was. Anders is niet te zien wat oud is en wat nieuw is.
Op zich wel vreemd want dit doet een enorme afbreuk aan de tempels. Het gerestaureerde deel na de Unesco status is namelijk met specie vlak gemaakt.
Na een vroege lunch zijn we met Ruurd erbij ook op game drive gegaan naar het Panna Nationaal Park. Dit was eerst anderhalf uur rijden met een Jeep.
Na aankomst moesten we nog een half uur wachten want het park ging pas om 15.00 uur open. Het Panna Nationaal Park is een park van 543 km² groot. 20% is toegankelijk voor de game drive. Gedurende de game drive veranderd het landschap voortdurend. Van redelijk bebost gebied naar een open landschap en van meertje en een kloof tot dik bebost gebied. Hier staan ook bomen met grote “dorre” bladeren. Dit zijn bomen voor teakhout. In het Panna Nationaal Park hebben we diverse vogels gespot, 1 gelijkend op de ijsvogel, de Kingfish, dit is ook een biermerk in India.
Daarnaast twee soorten apen, de makaken en de apen met een lange staart, de Langoeren. Verder heel veel bambi herten. En nog een aantal andere soorten herten, pauwen, meer dan 100 gieren zonnebadend aan de zijkanten van de kloof. Op afstand in het water enkele krokodillen volgens onze chauffeur, maar het kunnen ook houten takken zijn. Het Panna Nationaal Park staat bekend om zijn tijgers. Volgens de ochtend ploeg zitten er 40 tijgers in het park. Volgens de gids die wij mee hadden zitten er 14+ tijgers. 14 stuks in ieder geval en hoeveel meer?????
Zowel de ochtend en de middag game drivers hebben geen tijger gezien. Na de gamedrive van ruim 2,5 uur zijn we weer terug gegaan naar het hotel waar we om 18.15 uur weer aankwamen.
Vanochtend om half zes zaten we al aan het ontbijt. Om 6 uur zijn we in het donker vertrokken naar Varanasi. Een trip van meer dan 400 km. In het begin waren de wegen nog redelijk. Enkele stukken waren al opnieuw geasfalteerd. Op tussenliggende delen waren ze nog bezig met de weg. Op vele plekken kwamen duikers onder de weg voor de afvoer van regenwater c.q. transport van water om de landbouwpercelen mee te bevloeien. Op het uren durende middendeel van de route waren de wegen bar slecht.
Bij een heuvel zijn we uit de bus gestapt en hadden we een mooi uitzicht op het groene dal kunnen hebben. Ware het niet dat dit deels werd verhinderd doordat het heiig was. We zijn een stuk naar beneden gewandeld. Enkele Indiërs op brommers/motors voerden hier de apen met koekjes. Daarna verder met de bus. De omgeving werd steeds stoffiger, de daken van de huizen en de bladeren aan de bomen waren allemaal grijs.
Aangekomen in Varanasi moesten we ons nog drie kwartier door het drukke stadsverkeer wurmen. Dit was weer even wennen na een aantal rustigere dagen. Even na half zes waren we bij ons hotel. Vanavond is het voor mij voor het eerst gelukt om geld uit een pinautomaat in India te halen.
Vanmorgen hebben we ons met riksja’s naar het oude stadscentrum laten vervoeren. Dit was voor de mannen nog flink aanpoten omdat we nu met twee personen in een riksja zaten. Daarna door het oude centrum gewandeld om bij de vele Ghats uit te komen. Ghats zijn trappen die naar de lager gelegen oevers van de rivier de Ganges leiden. Wat voor moslims Mekka is, is voor de Hindoeïstische bevolking van India, Varanasi.
De Hindoes moeten eenmaal in hun leven als pelgrim naar Varanasi. Er liepen er ook vele rond of ze zaten in bootjes. Aan de rivier de Ganges zijn totaal 88 Ghats. Het water stond nu laag in de Ganges. Het water kan een heel eind naar de trappen toekomen. Vele meters hoger dan nu. Aan de overkant van de Ganges ligt ook land. Omdat dit te laag gelegen is, zijn daar geen gebouwen gebouwd.
Bij de Manikarnika Ghat worden 24 uur per dag lichamen van overleden Hindoes gecremeerd. Totaal tussen de 150 en 200 personen per dag. Een overleden persoon wordt op een bamboe brancard eerst één keer ondergedompeld in het heilige water van de Ganges. Daarna wordt het lichaam op een brandstapel van circa 300 kg hout gelegd en vindt de crematie plaats. Dit is vanaf het water of vanaf de kant door een ieder te aanschouwen. Van de crematieplechtigheden mogen geen foto’s worden genomen. Tussen de brandstapels lopen de runderen rond. Dit omdat bij de crematie Afrikaantjes als bloemen worden gebruikt en daar zijn de runderen dol op. Lichamen van zwangere vrouwen, kinderen onder de 10 jaar en heilige mannen (Sadhoes) worden niet gecremeerd maar het lichaam wordt verzwaard en in de Ganges gelegd.
De oudste zoon van de overledene wordt op de dag van de crematie kaal geschoren en hij mag 13 dagen niemand aanraken en niet naast een vrouw slapen omdat hij onrein is. Dit omdat hij contact heeft gehad met de overledene.
’s Middags zijn we nog met de helft van de groep in zuidelijke richting langs de vele Ghats gelopen. Hier waren de Indiërs zichzelf in de Ganges aan het wassen, of kleding aan het wassen, de kleding lag of hing te drogen zelfs vele handdoeken van hotels. Er was nog een crematie Ghat. Overal liepen vele runderen, waterbuffels en geiten.
Daarna met de tuk tuk terug naar het hotel door het chaotische verkeer op een asociale wijze want anders kom je nooit op de plaats van bestemming. Een half uur later weer met de riksja naar de Ganges voor een avond boottocht. Nu hebben we de crematies vanaf het water aanschouwt en hebben we circa 200 kaarsjes aangestoken en in het water gelegd.
Daarna doorgevaren naar de Dasaswamedh Ghat waar dagelijks een vuurceremonie, de Ganga Aarti plaatsvindt. Dit aan de hand van de vijf elementen water, vuur, ether, lucht en aarde. Ook op het vaste land zijn vele mensen die de ceremonie aanschouwden.
Langs de Ganges werden we vandaag vaak aangesproken door bedelaars en prullariaverkopers.
Vanochtend hebben we net als gisteravond een boottocht over de Ganges gemaakt. Op de Manikarnika Ghat waren nu geen crematies gaande. Ze waren nu deels aan het schoonspuiten en er waren nog enkele runderen om de Afrikaantjes op te vreten. Voordat het lichaam van de overledene in de Ganges wordt ondergedompeld worden de bloemen verwijdert. Waarop de runderen dol op zijn. Elders bij de overige Ghats waren ze weer druk bezig om zichzelf te wassen danwel kleding te wassen. Ook hier hingen er al weer veel kleding, handdoeken etc. te drogen. Of dat vandaag nog droog wordt? Het is namelijk aardig mistig en fris.
Na een drankje zijn we met een elektrische tuk tuk naar de bigbazaar gegaan om inkopen te doen voor het ontbijt en de lunch van morgen.
’s Middags zijn we met tuktuks naar een slump (krottenwijk) van Varanasi gegaan. Dit viel 100 punten mee. Alle onderkomens hebben stenen muren en platen op het dak. Ook hebben velen voldoende ruimte om zich heen.
De kinderen waren heel opgewekt en wilden vele malen op de foto. De vrouwen waren goed gekleed. Ook zijn er diverse schooltjes aanwezig evenals verkooppunten / winkeltjes. Dan heb ik het in Afrika en onlangs in Agra wel anders gezien. In tegenstelling tot in Varanasi zelf is er vanmiddag niet één keer gebedeld en ook nooit om geld gevraagd.
Na drie nachten zijn we vanmorgen om zes uur vertrokken uit ons hotel in Varanasi. We gaan vandaag voor de laatste nacht in India naar Shivpatinagar. Aldaar zijn we om half zes aangekomen. Halverwege de tocht moesten we door een stad. We hebben toen over 10 km twee uren gedaan.
Vandaag wederom een reisdag voor de boeg. Echter wel korter dan gisteren. Vanochtend zijn we om acht uur vertrokken naar de grens met Nepal. Waar we een kleine anderhalf uur later in redelijk dichte mist aankwamen. Eerst naar de Indiase douane om het land te mogen verlaten en daarna bij de Nepalese douane twee formulieren ingevuld, waaronder een visum formulier, een pasfoto en 25 dollar betaald. Een kleine vijf kwartier later hadden we de grenspassage bedwongen.
In Nepal is het een kwartier later dan in India, of te wel 4,45 uur later dan in Nederland. Daarna zijn we doorgereden naar ons hotel in Chitwan National Park waar we drie nachten zullen verblijven en waar we om 16.00 uur aankwamen.
In Nepal is het een stuk rustiger dan in India. Ze kunnen in Nepal geen vlak asfalt aanleggen. Het hobbelt de gehele reis. ’s Avonds zat ik bij de receptie, omstreeks 19.00 uur, en er werd in één keer Rhino geroepen. Aan de achterkant van de lodge was een neushoorn aan het grazen. Tussen de vijf en tien meter bij ons vandaan. Een aantal reisgenoten waren al aan het eten samen met Jorrit. Jorrit werd gebeld en ze vlogen terug naar de lodge. Een waanzinnig beeld.
Om een uur of 10 liep er over onze Rhino lodge een neushoorn naar de weg toe. Hij heeft 100-200 meter over de weg gelopen en is toen afgeslagen naar de Jungle lodge. Wij, Jeroen, Frans, Jorrit en ik, zaten tegenover de Rhino lodge nog wat te drinken en zaten hiermee op de eerste rij. Weer eens wat anders op de weg dan geiten, varkens, runderen of waterbuffels.
Vanmorgen zijn we om half acht vertrokken naar het Chitwan National Park. Het park is 932 km² groot en staat sinds 1984 op de werelderfgoedlijst van Unesco. Bij de Rapti rivier zagen we gelijk al een olifant en er lagen drie krokodillen in het water ons op te wachten voor een Hollands ontbijt.
Met een smalle boot zijn we overgezet en hebben we een wandeling van enkele uren gemaakt. Onderweg enkele bambi’s herten, papegaaien, een eagle, nog een krokodil, een soort sprinkhaan en nog enkele andere dieren gezien. Bij diverse bomen en planten een uitleg gehad van een Nepalese gids. Ook nog diverse olifanten gezien waarop mensen zaten (Nepalees werkvolk) en nog een dood hert, welke vermoedelijk gisteren is gestorven. Deze was nog intact.
’s Middags zijn we met ons achtten vol goede moed weer naar de Rapti rivier gegaan voor een Jeep safari. Eerst drie kwartier wachten voordat we met het bootje naar de overkant konden. Aan de overkant een half uur gewacht omdat onze jeep kapot was, daarna zijn we met een andere jeep enkele kilometers het park ingereden. Waar we vervolgens moesten uitstappen en wachten op onze eigen jeep. Die kwam dus niet. Dus teleurgesteld terug gewandeld naar de boot. De aanwezige plaatselijke gids had ook niet meer informatie. Dus we hadden goed de P erin. De jeeps worden door het National Park geregeld. Dat onze reisleider Jorrit en de plaatselijke agent hadden hier ook geen invloed op.
Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel. Terug op het bootje zagen we een neushoorn die allemaal waterplanten opat. Deze was op een afstand van circa tien meter te bewonderen. En hier was het om te doen. Eind goed al goed.
Met de jeepsafari was het maar afwachten of we een neushoorn zouden zien en zeker niet zo dichtbij.
’s Avonds had de lodge eigenaar een BBQ/diner in de buitenlucht georganiseerd om het oude jaar uit te luiden. ’s Nachts om twaalf uur hebben de diehards elkaar een gelukkig nieuwjaar gewenst en daarna in Chitwan de straat op. Opvallend was dat er helemaal geen vuurwerk werd afgestoken.
Vanmorgen hadden we vrij. We konden doen en laten wat we wilden. Ik heb eerst uitgeslapen en daarna door Chitwan gewandeld. ’s Middags zijn we naar het Bishazari Tal, betekent letterlijk 20.000 meren park gegaan. In tegenstelling tot de naam zijn er maar enkele meren. We zaten niet echt in een jeep maar een auto met een grote bak erachter. Met twee rijen banken aan de wand. Voorts een zeil als dak. Dit is niet ideaal om dieren te spotten en zeker niet om foto’s te maken. We hebben weer bambi herten en grote herten gezien, een zonnende krokodil, een kingfish vogel, een maraboe. Enkele soorten eagles, enkele apen en nog enkele diersoorten.
Hiermee waren we de hele middag zoet.
Na vijven werd het kouder en niet iedereen was daarop gekleed.
Vandaag een relatief korte reisdag van Chitwan naar Pokhara. Een tocht van ruim 150 kilometer. Op de eerste helft van de route waren de wegen bar slecht. Ze zijn hier wel bezig om de weg te asfalteren en breder te maken. In de heuvels/bergen hebben ze al een stuk van de wand hiervoor afgehaald.
Het tweede deel van de reis waren de wegen stukken beter. Vanmorgen om acht uur vertrokken en voor drie uur ’s middags waren we bij ons volgende hotel.
Vanmorgen ben ik met de helft van de groep naar de World Peace Pagode gegaan. We zijn er met de taxi naar toe gegaan. De witte World Peace Pagode ligt boven op een heuvel. Dit is één van de tachtig pagodes die in opdracht van een Japanse Boeddhistische monnik over de hele wereld zijn gebouwd.
Vervolgens lopend bijna een uur afgedaald om vervolgens met twee kleine bootjes het Phewa meer over te steken.
Op de lunch hebben we, na de bestelling, een uur moeten wachten. Enkele andere reisgenoten hebben vanochtend geparaglided. ’s Middags in de zon gezeten en gelezen.
Vanmorgen hebben we Pokhara met een wolkenloos uitzicht op de Annapurna verlaten voor onze laatste etappe in Nepal naar Kathmandu.
Na een klein uur rijden was het uitzicht ineens veranderd in mist. Rond het middaguur kwam de zon weer terug. Na het beklimmen en weer afdalen van een aantal bergen kwamen we volgens de prognose van Jorrit om vijf uur aan bij ons het hotel in Kathmandu.
Vanmorgen zijn we met bijna de gehele groep door het gebied Thamel, met vele winkels en restaurants, gewandeld. We zijn via de Jan Bahal tempel naar Durbar Square gelopen. Durbar Square is een plein met rondom vele tempels en het koninklijk paleis en is één van de belangrijkste toeristische plekken van Kathmandu. Tot het jaar 2008 had Nepal een koning. Nadien niet meer. Door de aardbeving op 25 april 2015 zijn vele panden, tempels en het koninklijk paleis zwaar beschadigd geraakt. Vele worden nu weer gerestaureerd met en door hulp vanuit China. Van sommige tempels was niets meer over.
In vele gebouwen zie je dus grote scheuren of ze zijn deels ingestort. Hier zijn ze nog vele jaren mee aan het restaureren.
Na de lunch zijn we vanaf het hotel met taxi’s naar PashuPatinath gegaan. Hier hebben we eerst door een soort bejaardentehuis een rondje gelopen. De mensen slapen hier en overdag hebben ze een grote ruimte buiten. De meesten zagen er vrolijk uit.
Daarna doorgewandeld naar de crematie Ghats. Hier hebben we aan de overkant van de Bagmati rivier een plechtigheid van een overledene meegemaakt. Daarna werd de overledene verderop op een stapel hout gelegd en na wat rituelen werd het lichaam via de mond in brand gestoken en gelijktijdig met riet/hooi afgedekt voor een gelijkmatige verbranding.
Daarna zijn we naar de Boudhanath/Bodnath stoepa gewandeld en een aantal zijn met de taxi gegaan. In maart was Jorrit hier ook en toen waren ze nog druk aan het restaureren i.v.m. de aardbeving. Nu was de restauratie voltooid. Kosten 230 miljoen roepie (ruim 2 miljoen euro). Om en op de stoepa lopen de Nepalezen rechtsom vele rondjes, draaiend en al biddend aan de gebedsmolens.
Bodnath is een boeddhistische tempel en is gebouwd op een oude handelsweg naar Tibet. Het is één van de grootste van de wereld. Kenmerkend zijn de twee enorme ogen die over de omgeving lijken te waken en de gelovigen tegen kwade invloeden beschermen.
’s Avonds heb ik voor het eerst de airco aangehad op de kamer. Niet om te koelen maar om te verwarmen.
Vandaag zijn we met de gehele groep naar de stad Bhaktapur gegaan. Deze stad is door de aardbeving in 2015 ook zwaar beschadigd geraakt. Ze zijn dan ook weer druk bezig met de renovatie en of nieuwbouw. Ook liggen vele panden er nog net zo bij als direct na de aardbeving. We zijn in groepjes door Bhaktapur gewandeld en hebben diverse oude gebouwen, monumenten, tempels, paleizen, smalle straten, winkeltjes, pleinen etc… bewonderd. Bhaktapur is een oude stad waar ooit de Newah, een inheems volk uit Nepal, hebben gewoond. Ook is Bhaktapur bekend om de vele handgemaakte potten.
Vroeger waren er volgens Jorrit maar een paar restaurants/ cafés in Bhaktapur en nu zijn het er heel veel. Met toeristen was het er niet al te druk. Volgens een local, alwaar we bij hem thuis thee/koffie hebben gedronken op het dakterras, komen de meeste toeristen in de periode september – december.
Het was vanochtend eerst steenkoud en later in het zonnetje zeer aangenaam. Ook de Himalaya was goed zichtbaar.
Vandaag gaan we naar huis. Maar net als een week geleden met de jeepsafari, we gingen niet. Gisteren was er in Istanbul een sneeuwstorm waardoor 400 aankomende en vertrekkende vluchten zijn geannuleerd. Dit betekent dat er gisteren geen vliegtuig vanuit Istanbul naar Kathmandu is gevlogen. En er dus voor ons en nog enkele honderden mensen geen vliegtuig was. We kwamen hier pas op het vliegveld achter. Aan het begin van de middag zijn we naar een hotel “geëvacueerd”. Dit is het chicste hotel tot nog toe. Hier zullen we nu een onbekend aantal dagen (moeten) doorbrengen. Na de lunch bij het zwembad in de zon gezeten. De wind was wel fris. We vinden het allemaal ontzettend vervelend, maar niet heus. Een goed hotel, goed eten. Wat wil een mens nog meer. En er zitten hier nog veel meer “slachtoffers”.
Vanmorgen heb ik met 2/3 deel van de groep een wandeling door Kathmandu gemaakt naar een monnikenklooster gelegen op een heuvel. Direct naast ons hotel ligt een tentenkamp. In dit tentenkamp wonen de Nepalezen welke door de aardbeving in 2015 dakloos zijn geworden. Tijdens de wandeling deed Jorrit aan “het nieuwe werken” of te wel plaats onafhankelijk werken. Zo nu en dan werd Jorrit gebeld dat de eerste reisgenoten een omgeboekte vlucht voor morgen kregen. Ook later in de taxi was Jorrit druk aan het telefoneren.
’s Avonds hebben we allemaal een overzicht van onze vlucht naar Nederland ontvangen. Vanavond vertrekken er al twee reisgenoten, namelijk Kitty en Michella, en morgen vertrekken we allemaal. Dit wel via zes verschillende vluchtschema’s, verschillende tussenlandingen, maar wel allemaal als eindpunt Schiphol.
De eersten zijn vanmorgen om kwart voor zes naar het vliegveld vertrokken. Ik ging samen met Christa om 7.15 uur. Vanmiddag gaan de anderen. De eerste etappe is de vlucht van Kathmandu naar New Delhi in India. Niemand vliegt via Istanbul terug. Daar zaten dit weekend 6.000 personen vast vanwege de geannuleerde vluchten.
Met zeven kwartier vertraging zijn we vertrokken. Doordat de vlucht ook nog een half uur langer duurde, kwamen we om 14.15 uur aan. De aansluitende vlucht zou om 14.45 uur vertrekken. In de tussentijd moesten we ook nog een boardingpass halen bij Transferdesk B. Dat ging dus niet. Even later kwam Jorrit bij ons, hij was met vijf anderen al vanaf 10 uur bezig om boardingpassen te verkrijgen. Onze tweede vlucht van ons achten was New Delhi naar Londen. Echter bij Air Canada stonden onze namen wel in de computer, maar de vlucht bleek niet bevestigd te zijn door Air Canada die zijn handen overal vanaf trok.
We moesten in de aankomsthal blijven. We konden geen kant op. Er stonden een aantal stoelen en er was één klein eetgelegenheid. Het was eigenlijk een stuk niemandsland. We waren niet de enigen. Meerdere buitenlandse vakantiegangers die vandaag uit Kathmandu kwamen hadden hetzelfde probleem.
Van Turkish Airlines was niemand aanwezig. Air India, Air Canada, Turkish Airlines iedereen schuift ons van het kastje naar de muur en weer terug. Iedereen trok zijn verantwoordelijkheid er vanaf. Jorrit deed/doet zijn stinkende best.
Tegen zessen kwamen Hennie, Jeroen, Trins, Marieke en Christel bij ons. Zij hadden een middagvlucht van Kathmandu naar New Delhi. Willy en Petra kwamen weer later. Dit betekende dat op Kitty en Michella na we nu al een reünie hadden op het vliegveld van New Delhi. De voornoemde zeven personen waren ook al in het bezit van een vervolgticket. De eerste vijf vliegen pas om 02.55 uur door en bleven tot na twaalven bij ons. Willy en Petra gingen op zoek naar een hotel.
Ik heb na 10 uren samen met Christa om ongeveer 12 uur s ’nachts een boarding pass gekregen voor een vlucht van 14.45 uur van New Delhi naar Londen. Dus exact 24 uren na de oorspronkelijke vlucht van vanmiddag. Deze hebben wij gekregen omdat onze ochtendvlucht meer dan twee uren was vertraagd. De overige zes, Frans, Ans, Maria, Ruurd, Anke en Jorrit, hebben nog geen enkel uitzicht om in Europa te komen.
Om een uur of één vannacht, dus na 17 uren, kwam er eindelijk iemand van Turkish Airlines om zich te laten informeren. In de uren daarna hebben de zes overgebleven reisgenoten een ticket gekregen om via Istanbul naar Amsterdam te vliegen. Christa en ik hebben in een hotel op de luchthaven overnacht.
We hebben per kamer €164,- moeten betalen. Vanochtend hebben we diverse keren met het personeel overlegd en tenslotte hebben ze toegezegd dat het geld over 14 dagen wordt teruggestort. Dit is ook gebeurt. Er waren namelijk ook andere buitenlandse gestrande vakantiegangers die gratis hadden geslapen.
We zijn om 14.45 uur (precies 24 uur later) met Air India vertrokken naar Londen alwaar we om 18.30 uur Londense tijd zijn geland.
Na de douanecontrole en nadat we de koffers hadden opgehaald op naar de KLM/Air France desk om ons vervolgticket van gisteravond om te boeken naar de vlucht van 20.25 uur. Diverse medewerkers hebben gelijktijdig meerdere telefoontjes gepleegd. Er moest toestemming komen van Turkish Airlines. Zij moeten namelijk het ticket betalen. Na een half uur hadden we de nieuwe tickets. Vervolgens door de security scan. Christa haar handbagage ging apart voor een extra controle. Die apart gezette handbagage werden minutieus onderzocht. Ik ben doorgelopen omdat we nog minder dan een kwartier hadden. Aangekomen bij de gate was deze al gesloten. Na één minuut intern KLM overleg mocht ik toch nog doorlopen en kwam ik als laatste in het vliegtuig. Het vliegtuig vertrok enkele minuten nadat ik was ingestapt. Daardoor heeft Christa het vliegtuig niet tijdig gehaald.
Om 22.20 uur Nederlandse tijd lande het vliegtuig op Schiphol. Dit betekende dat ik een vertraging had van precies drie dagen. We zouden namelijk zaterdag 7 januari om 22.25 uur landen op Schiphol. Omdat de laatste trein ook al was vertrokken heb ik nabij Schiphol nog een hotel geboekt en was ik woensdag om kwart voor 11 uur weer thuis.
Christa is met het eerste vliegtuig vanochtend uit Londen naar Amsterdam vertrokken.
Na 26 dagen kwam er een einde aan deze extra lange vakantie.
Oant sjen.