Vanmorgen ben ik om 07.00 uur met de trein vertrokken naar Schiphol. Ik ga voor de derde keer op reis met reisorganisatie Fox. Dit jaar ga ik 20 dagen naar Borneo en Maleisië samen met nog 24 reisgenoten, namelijk Bas, Dennis, Irma, Jasper, Jitske, Joost H, Joost K, Karin, Laura, Lieke, Mark, Marlies, Miranda B, Miranda N, Rianne, Rinus, Robert, Sander, Sandra B, Sandra H, Sheela, Suzan, Suzanne en Wendy. Na de gebruikelijke samenkomst op Schiphol en het inchecken zijn we om 12.20 uur de lucht in gegaan met Malaysia Airlines.

Even voor middernacht Nederlandse tijd en 06.00 uur Maleisische tijd zijn we geland op Kuala Lumpur voor een tussenstop. We moeten namelijk nog door naar Kuching op Borneo. Op Kuala Lumpur ontmoetten we onze Nederlandse reisleider Erica. Na enige tijd wachten zijn we doorgevlogen naar Kuching waar we om 10.00 uur zijn geland.
Vervolgens zijn we met de bus naar het Grand Margherita hotel gebracht.
Vandaag is het onafhankelijkheidsdag op Borneo. Dit brengt extra drukte met zich mee. In de rivier, waaraan het hotel is gelegen, zijn het hele weekend “regatta” wedstrijden. Vandaag waren dat roeiwedstrijden.

Voorts waren er langs de rivier vele marktkraampjes. Ze hebben met de hoogte van de marktkramen geen rekening gehouden met de lange Nederlanders.
Ook zijn we nog door China Town gewandeld, de Hindoe tempel bezocht en langs vele marktkramen gelopen.
’s Avonds hadden we eerst een introductie van onze reisleider Erica in het hotel. Daarna een welkomstdiner in een Food Court. We waren hier niet de enigen. Daarna nog nagezeten bij het hotel.

Om 22.00 uur was er nog een groots vuurwerk in verband met onafhankelijkheidsdag.

Vanmorgen om 08.30 uur zijn we vertrokken naar het Bako Natuurreservaat. Dit ligt op ongeveer een half uur rijden met de bus vanaf ons hotel. Daarna is het nog circa 20 minuten varen met kleine bootjes. Aldaar hebben we makaken en probiscus apen (op de grond, in de bomen, op daken of te wel overal), zwijnen, een slang, vlinders, paddenstoelen en vele andere dieren, planten en bomen gezien.

Voorts is het een mooie bosrijke omgeving. We zijn door het Bako Natuurreservaat gelopen. In het begin was het vlak. Daarna werd het heuvelachtig en moesten we steeds klimmen en dalen over een oneffen terrein.

Bij een strandje hebben we even gepauzeerd en wie het water in wilde kon dit gaan doen. Als je niet voldoende eet of bij het ontbijt hebt gegeten, dan kan de wandeling terug wel eens tegenvallen. Of niet Suzanne?? Maar gelukkig zijn er nog reisgenoten met sultana’s en druivensuiker o.i.d.. Deze excursie is een echte aanrader. Echter het eten nadien in het Bako Natuurreservaat restaurant was koud. Rijst en dergelijke is lekker, maar niet als het koud is.
Om 15.00 uur waren we terug bij het hotel. Een uur later zijn we vertrokken voor de Wildlife cruise op de rivier van Santaborg Penisular. We hebben ongeveer drie uren gevaren en stilgelegen. De bedoeling was dat we dolfijnen zouden gaan zien. Maar de dolfijnen waren waarschijnlijk met weekendverlof naar andere streken vertrokken. Wel hebben we een krokodil op afstand gezien.

Voorts nog neusapen gezien die zich in de bomen langs de rivier bevonden. Ook zagen we op het laatst toen het donker was nog vuurvliegjes of te wel verlichte kerstbomen. Later tijdens deze vakantie zullen we volgens Erica nog veel meer vuurvliegjes kunnen spotten.

Vandaag gaan we richting de Iban-stam waar we ook zullen overnachten. Eerst zijn we naar Semenggoh wildlife rehabilitation centre geweest waar we een viertal Orang-Oetans hebben gezien. De Orang-Oetans worden ’s morgens om 09.00 uur en ’s middags om 15.00 uur gevoerd. Totaal verblijven er 27 Orang-Oetans in het honderden hectare grote park. Het regende vanochtend. Op de officiële voederplaats waren geen Orang-Oetans. Ook niet na de lokroepen van het personeel. Bij de ingang waren 2 Orang-Oetans in de boom. Verder liepen er op de weg een moeder Orang-Oetan met een baby.

Je moet minimaal 5 meter afstand houden en niet voederen. Ook is het verboden om te flitsen met je fotocamera en paraplu’s te gebruiken omdat enkele Orang-Oetans dit als geweren zien. Echter dit werd door de overige bezoekers massaal genegeerd. Op heel Borneo leven nog circa 10.000 Orang-Oetans.
Vervolgens zijn we doorgereden naar een overdekte lokale markt, waar van alles te koop was zoals fruit, groenten, vis, vlees etc.. Het zag er hier hygiënischer uit dan op de markten in Thailand en Bali waar ik de afgelopen jaren ben geweest. Op de vis en vlees zaten bijna helemaal geen muggen en over de vis werd regelmatig ijs gegooid.

Daarna vijf kwartier gereden naar een restaurant waar we gegeten hebben. In het naast gelegen “Borneo mini shop” hebben we massaal drinken ingeslagen omdat het morgenavond in het Hilton hotel volgens Erica vrij prijzig is. Voorts heeft onze reisleider Erica diverse etenswaren en prullaria (thee, noedels, snoepjes) ingeslagen voor de Iban-stam kinderen waarnaar we op weg zijn.
Inmiddels was het droog en begon de zon te schijnen. Om half vijf zouden we met de longtailboten nog een half uur varen naar de Iban-stam. Echter vanwege de sterke stroming en de vele boomstammen in de rivier ging dit niet door.
We zijn met de bus verder gereden tot aan de brug over de rivier waar de bus niet over heen kon. De laatste 15 minuten moesten we lopen.

Bij aankomst leek de accommodatie op een paar grote stallen. In deze onderkomens hadden ze aan twee kanten slaapplaatsen op een verhoging met een schutting ertussen. Ook de Iban-stam woont onder één afdak met 24 gezinnen. Ze hebben wel allemaal een eigen kamer, keuken etc… Ook zijn de Iban-stam al voorzien van koelkasten, televisies en mobile telefoon. We hebben een rondleiding gehad. De oudste Iban “chief” was 93 jaar.

’s Avonds hebben we gegeten, dit was klaargemaakt door onze Maleierse reisleider Mas en onze buschauffeur Simon. Ook hebben ze nog stad en land afgereden om drinken te halen. Ze hadden bijvoorbeeld maar enkele blikjes cola, terwijl ze van te voren tegen Erica hadden gezegd dat er voldoende drinken zou zijn. Daarna zijn we nog bij de Iban-stam geweest die enkele dansen deden. Daarna “moesten” wij nog even dansen. Dit onder het genot van enkele plaatselijke dranken, rijstwijn en whisky. Sheela heeft de meegenomen etenswaren overhandigd aan een Iban. Vervolgens werd dit keurig verdeeld over alle kinderen die hier wonen. Nadien hebben de meesten, waaronder ik, nog tot een uur of twee nagezeten. Slapen doe je hier toch niet zo veel.

Na enkele uren slapen werden we door vele hanen ’s ochtends vroeg gewekt. Na het ontbijt hebben we eerst met blaaspijpen aan het blazen/schieten geweest op een boom. Daarna hebben we een junglewandeling van een uur gemaakt door de bosrijke omgeving. Eerst hebben we nog een rubberboom gezien, waar ze van de vloeibare stoffen onder andere autobanden maken. Bij diverse planten en bomen hebben we uitleg gekregen. Ook waren er onderweg paddenstoelen, enkele graven van overleden mensen en demonstreerde een Iban-stam persoon enkele vallen waarmee dieren worden gevangen.

Daarna al om 11.00 uur geluncht en vervolgens een half uur met de longtailboten naar de bus gevaren. De rivier was vandaag een stuk rustiger dan gisteren. Vervolgens met de bus en een andere boot, over een stuwmeer, kwamen we om circa 13.30 uur aan in het in 1995 gebouwde Hilton Batang Ai Longhouse Resort.
Dit hotel is in een traditionele longhouse stijl gebouwd en bestaat uit elf longhouses met per longhouse tien kamers in dezelfde stijl als de Iban-stam.
’s Middags heb ik en de meeste anderen in en bij het zwembad vertoefd. De hele middag scheen de zon volop met een stralende blauwe lucht.

Vandaag gaan we onderweg naar Kuala Lumpur, maar voordat we daar zijn hebben we nog een hele dag te gaan met reizen en uitstapjes. Vanaf het hotel zijn we weer met de boot over het stuwmeer gegaan. Eerst hebben we een aantal orchideeën gezien. Daarna een Iban begraafplaats. Op de graven worden ook vele bezittingen gelegd zoals televisies, stoelen, ventilatoren, kussens etc….

Na de koffie/theepauze zijn we bij een peperplantage geweest. Hier in Maleisië gebruiken ze vooral zwarte en witte peper. Alle pepersoorten komen van dezelfde peperplant. Het verwerkingsproces bepaald de kleur van de peper. De zwarte peper ontstaat uit de onrijp geoogste (groene en licht rode) bessen, die bij het drogen bruin tot zwart worden. De buitenkant van de zwarte peper is gerimpeld.
De witte peper ontstaat eveneens uit de onrijpe bessen. Deze bessen worden geweekt in water. Daardoor gaan ze gisten. De bessen barsten open en de korrel komt tevoorschijn. Die korrels moeten vervolgens goed gewassen worden. De witte peperkorrels zijn even groot als de zwarte. De witte peper ontstaat dus door het verwijderen van de schil. Het langere productieproces maakt witte peper de duurste van de drie kleuren pepers.
De groene peper ontstaat net als zwarte peper uit de onrijpe vrucht, maar de vrucht wordt geconserveerd in bijvoorbeeld azijn of zout water.

Voorts hebben ze een scheidingsmachine om de goede en slechte pepers en het afval te scheiden. Daarnaast stonden er ook enkele cacao bomen en nog enkele andere soorten.
Na de lunch zijn we doorgereden naar het vliegveld van Kuching. In de bus hebben we onze reisleider Mas en de chauffeur Wilson bedankt voor de afgelopen dagen. In Kuala Lumpur krijgen we een nieuwe reisleider en chauffeur.
We zijn even na 16.00 uur de lucht in gegaan. Ruim anderhalf uur later kwamen we in Kuala Lumpur aan. Na de koffers gehaald te hebben ontmoetten we onze nieuwe reisleider Simon. Hij heeft wat verteld over Kuala Lumpur. Kuala Lumpur heeft drie miljoen inwoners. Na een uurtje rijden waren we bij het hotel “Melia Kuala Lumpur” gearriveerd.
’s Avonds zijn we in groepen uit eten gegaan. Met 25 personen naar één restaurant zonder reservering leek ons geen goed idee.
Daarna verzameld bij het hotel en is twee derde van de groep waaronder ik tot laat in de nacht aan het stappen geweest in club “Rum Jungle”. Hier zijn we urenlang actief geweest op de dansvloer. Voorts was er een muziekband met een live optreden.

Na een kort nachtje hadden we vanmorgen een stadstour door Kuala Lumpur. We zijn eerst bij het Koninklijk Paleis geweest. Hier poseren ook twee paarden. Maleisië is opgedeeld in negen sultan gebieden. Iedere vijf jaar hebben ze een nieuwe koning in een roulatie van de negen sultans. Volgend jaar wordt een nieuw Koninklijk Paleis geopend aan de snelweg.
Daarna het Nationaal Monument bezocht. Hier staat een bronzen beeldengroep. Het monument is gewijd aan degenen die in de jaren vijftig van de 20^ste eeuw, tijdens de Emergency, tegen de communisten vochten. Op de sokkel zijn de namen van de gesneuvelde Engelsen, Australiërs, Fijiërs, Maori’s en Maleisiërs vereeuwigd.
Vervolgens via het vlinderpark doorgereden naar de Nationale Moskee, Masjid Negara. Deze hebben we van binnen bekeken. Vlakbij de moskee verkoopt een klein vrouwtje met een paraplu op haar hoofd allemaal tekeningen.

Daarna doorgereden naar de eeuwenoude Hindoe grotten “Batu Caves” welke ongeveer 12 km ten noorden van Kuala Lumpur liggen. Beneden staat een reusachtig goudkleurig standbeeld en diverse souvenirwinkeltjes. Nadat we 272 treden hebben beklommen, kwamen we bij de ingang van de grot, waar een Indische tempel is gelegen die gebruikt wordt door Hindoes. Toen we weer via de trappen naar beneden liepen, liepen er ook diverse apen op en naast de trappen.

Daarna via het plein van de onafhankelijkheid met de hoogste vlaggenmast van 70 meter en de gebouwen van de ministeries doorgereden naar de omgeving van de Petronas Twin Towers. De twee torens zijn gebouwd tussen 1992 en 1998 en waren destijds de hoogste gebouwen (452 meter) van de wereld. Op dit moment zijn er twee of drie hogere torens in de wereld. Ze zijn vernoemd naar één van de belangrijkste huurders, namelijk oliemaatschappij Petronas. De torens zijn verbonden door een luchtbrug tussen de 41^e en 42^e verdieping. Totaal zijn er 88 verdiepingen. Dagelijks kunnen 800 bezoekers de torens bezichtigen. Je moet dan wel heel vroeg in de rij gaan staan om de tickets te bemachtigen. Dit hebben we niet gedaan.

Omstreeks 14.15 uur waren we terug bij het hotel. Met een aantal personen heb ik in het grootste winkelcentrum van Maleisië “Times Square” tegenover ons hotel gegeten. Dit winkelcentrum heeft een bruto bebouwde oppervlakte van 7,5 miljoen vierkante meter. Het heeft meer dan 1.000 winkels, een pretpark, eettentjes etc..
Om 16.15 uur zijn 20 personen vertrokken voor een excursie naar de apen. Dit was in ”The Bukit Malawati Historical complex” in Kuala Selangor. Aldaar hebben we de apen gevoerd. Ze sprongen, klommen etc. op ons allemaal. Ze wisten precies wie wel en wie geen eten hadden gekocht en waar we het hadden verstopt onder de kleding.
Daarna in een plaatselijk restaurant aan het water met een mooi uitzicht gegeten.
Vervolgens met bootjes per vier personen het water opgegaan om vanaf het water de vuurvliegjes (kelip-kelip in het Maleisisch genoemd) te aanschouwen. Dit was een niet te beschrijven mooie ervaring. Vuurvliegjes zijn lichtgevende nachtdieren. Ze komen voor in de mangrove bomen, het zijn hele kleine vliegjes, tussen de 5 en 25 millimeter groot. De mannetjes knippen drie keer per seconde en de vrouwtjes één keer per seconde. Dit doen ze om aandacht te trekken van de andere sekse. Ze leven maar 2 maanden. Vuurvliegjes zijn beschermd. Je mag ze niet meenemen. Doe je dit wel, dan riskeer je een boete. Het is bijna onmogelijk om de vuurvliegjes vast te leggen op de foto. Daarna zijn we teruggereden naar het hotel.

Vandaag zijn Mark, Rinus, Sander, Robert, Miranda B, Suzan, Jasper en ik naar Malakka geweest. Malakka ligt ongeveer 150 km ten zuidoosten van Kuala Lumpur. Onze reisleider Simon heeft onderweg in de bus verteld over de geschiedenis van Malakka dat eerst door de Portugezen werd veroverd in het jaar 1511. In het jaar 1641 versloegen de Nederlanders de Portugezen en in 1824 droeg Nederland Malakka over aan het Verenigd Koninkrijk. Halverwege de 20^ste eeuw maakt Malakka deel uit van de (Federatie van) Maleisië. Malakka heeft een kleine 800.000 inwoners. Malakka is groter geworden door de zee een kilometer te verleggen. Malakka was vroeger een echt vissersdorp. We hebben onder meer gezien:
Het Stadthuys: Het werd gebouwd in het jaar 1650 midden in Malakka stad door de Nederlandse bewoners als kantoor van de Nederlandse gouverneur. Het geldt als het oudste stenen huis in Zuidoost-Azië en het heeft een opvallende rode kleur.

Christ Church: Is een in 1753 gebouwde protestantse kerk. Hij is gebouwd van rode bakstenen uit Nederland die als ballast werd gebruikt in schepen.
St Paul’s Church: Is gebouwd in het jaar 1521 en is gelegen op de heuvel St. Paul’s. In deze kerk staan vele grafstenen van Nederlanders. Op de grafstenen staat oud Nederlands aan elkaar vast geschreven, maar met een beetje fantasie is een en ander te ontcijferen.

In de verte zagen we een replica van een Portugese schip liggen, namelijk de Flor de la Mar. Dit schip werd gebruikt om in 1511 Malakka te veroveren. In de straat van Malakka werden ze betrapt. In een storm op 20 november zonk het schip en ligt nog steeds op de zeebodem. Ook staat er nog een molen.

Vervolgens zijn we gelopen door enkele straten met Nederlandse namen, zoals Jonker street en Goldsmith street. We hebben de Chinese Melaka Cheng Hoon Teng tempel en de Kampung Kling Moskee bezocht.
Ook zijn we nog bij een schoenmaker / winkel geweest waar ze schoenen maken en verkopen van maatje 9. Vroeger werden de voeten opgebonden, zodat ze een heel klein voetje hadden. Hoe kleiner het voetje hoe mooier. Dit gebeurde vooral bij Chinezen.

Mark en ik moesten nog met enkele Maleisische schoolkinderen op de foto. Wij zijn met onze lengte van circa 1,95 meter voor de Maleiers ook een attractie.
Onderweg nog enkele traditionele Malakka huizen gezien. Dit zijn huizen, meestal op palen gebouwd. Dit was om wilde dieren en overstromingen te voorkomen, om dieven af te schrikken en voor extra ventilatie. Ze zijn meestal van hout bamboe of rieten wanden en een rieten dak.
Na de lunch zijn we teruggereden naar het hotel.
’s Avonds zijn we met ons negentienen naar de Sri Machanaria tempel geweest. Daarna hebben we een rondje gelopen over het drukke China Town. Waar geen nee te koop is. In het Seri Melayu Theather hebben we gedineerd. Dit was een lopend buffet waarbij je de keus had uit heel veel gerechten. Vervolgens werd er een culturele show opgevoerd met verschillende soorten dansen uit Maleisië. Er waren ook nog een aantal Japanners in de zaal die ook nog twee dansen hebben gedemonstreerd.

Vandaag laten we Kuala Lumpur achter ons en gaan naar het noordelijker gelegen Cameron Highlands. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij de Kata Skando Waterfalls. Na deze watervallen ging de weg slingerend omhoog en omlaag. Niet iedereen vond dit prettig. De reistabletten waren niet aan te slepen.

Onderweg stonden diverse kraampjes en/of hokjes/veranda’s hoe je ze maar wilt noemen. Waar de oorspronkelijke bewoners van het gebied de “Orang-Asli” vertoeven. Hier werd nog even een blaaspijp demonstratie gegeven. Ook maken ze portemonnees van gerecycled plastic.
De Cameron Highlands is ontdekt door de Brit William Cameron en is het enige gebied in Azië waar aardbeien worden geteeld. Op de diverse markten kun je ook vele prullaria kopen die met aardbeien te maken hebben. Daarnaast staat Cameron Highlands bekend om de bloemen, thee en toerisme.
We hebben geluncht in een golfresort. Waar velen aardbeien sap hebben gedronken. Voorts bestond de lunch deze keer niet uit rijst maar uit tomatensoep, sandwiches, loempia’s, patat en ijs met aardbeien als toetje.
Na de lunch hebben we een theeplantage en fabriek bezocht. Om daar te komen moesten we overstappen op een kleinere bus. De weg was smal, bochtig en heuvelachtig. Bij iedere bocht was het weer spannend of er ook een tegenligger zou zijn. Op de heuvels werd veel thee geteeld. Dit is eigendom van BOH Tea Estate. Iedere twee weken worden de theeplanten geknipt door buitenlanders (niet Maleiers).

Daarna hebben we nog een vlindertuin met vele dezelfde vlinders gezien en overige dieren zoals slangen, schildpadden, schorpioenen, konijnen, marmotten. Ook waren er vele plantensoorten  aanwezig. De meesten waren niet gecharmeerd over de huisvesting van de dieren.

Vervolgens nog een lokale markt bezocht om daarna aan te komen in ons hotel “Strawberry Park”. ’s Avonds na het diner, zijn we met bijna de hele groep in de karaoke bar en de discotheek van het hotel geweest, zonder ons wat het er heel rustig.

Vanmorgen zijn we om 08.00 uur vertrokken bij ons hotel welke op 1500 meter hoogte is gelegen. Hierdoor was de temperatuur overdag en ’s nachts circa 10° C lager dan in Kuala Lumpur en op Borneo. Maar ruim 20° C is voor een dagje ook wel lekker. Op Cameron Highlands staan ook vele tuinbouwkassen, echter de daken zijn hier van plastic. Dit is niet zoals in Nederland om de temperatuur c.q. het klimaat te regelen, maar om de gewassen te beschermen tegen de vele regen. Na de koffiestop hebben we Kellie’s Castle bezocht. Kort voor het uitbreken van de eerste wereldoorlog begonnen Indiërs met de bouw van het droomkasteel van de Schotse rubberbaron William Kellie-Smith. Tijdens een reis naar Europa, waar hij een lift wilde kopen, overleed Kellie. Zijn kasteel bleef half afgebouwd en is nu onderwerp van menig spookverhaal. Voorts gaat er een tunnel, onder de rivier door, van het kasteel naar het in de buurt gelegen Hindoe-tempel.

Daarna zijn we doorgereden naar Lumut waar we geluncht hebben en daarna hebben we de boot gepakt naar het eiland Pangkor waar we twee nachten zullen verblijven in hotel “Ocean Beach”. Ik voelde mij bij aankomst op Pangkor net een profvoetballer. We werden door 100-200 Maleiers en andere Aziaten opgewacht. Zij wilden namelijk met de boot terug. Ze keken ons aan, als waren wij een attractie. Ze vroegen ons nog net niet om een handtekening. We zijn met een soort gevangenis bus naar het hotel gebracht.

’s Middags hebben we in en bij de zee, strand en zwembad vertoeft. Ook hier lopen apen. Deze apen liepen al op daken en balkons van de hotelkamers. Ook zijn hier vele neushoornvogels die ’s ochtends en ’s middags worden gevoerd. De pauwen ontbraken ook niet.

De eerste “slachtoffers” van de airco zijn de afgelopen dagen ook gevallen. Een aantal zijn aardig verkouden en/of hebben last van de keel.

Vanmorgen heb ik samen met twee derde van de groep het eiland Pangkor verkend. We werden met drie taxibusjes over het eiland vervoert. Als eerste hebben we de vissershaven bezocht. Hier worden nieuwe vissersboten gemaakt.

Ook de gevangen vis komt hier aan wal en worden in bakken met ijs gedaan waarna het wordt geëxporteerd. Voorts wordt er vis be- en verwerkt. Waaronder de Ansjovis. Deze ligt twee dagen op plastic kleden buiten te drogen. Ook wordt er vis geteeld in de haven. Ze hebben hier nog nooit van HACCP gehoord.
Pangkor heeft ongeveer 20.000 inwoners waarvan er velen werkzaam zijn in de visindustrie of als visser werken. Pangkor heeft een oppervlakte van slechts 8 vierkante kilometer.
Daarna zijn we nog naar een Chinese tempel gegaan.
Ook hebben we de ruïnes van een Hollands fort bezocht. Nederland heeft hier in de 17^e eeuw een fort gebouwd. Dit vanwege de handel in tin. In de buurt van het Hollandse fort zijn ook twee rotsblokken. Op de rotsblokken staan onder meer de letters VOC.

Ook hebben we nog rondgewandeld in het winkelcentrum van één van de plaatsen op het eiland Pangkor.
Pangkor is zeer heuvelachtig. Op het eiland is de brommer het vervoermiddel. Het is er zwart van. ’s Middags heb ik met, Dennis, Joost H, Karin, Lieke, Marlies, Miranda N en Sandra bij het zwembad geluncht en daarna een uur aan het kajakken geweest. Tijdens het kajakken zagen we op de rotsblokken ongeveer vijf otters. Ook zagen we enkele kwallen in het water.

’s Avonds hebben we met ons allen gegeten op het strand van Daddy’s café. Het vlees, de kip en het lam waren bij de meesten niet voor herhaling vatbaar. De vis was wel goed. Als genoegdoening heeft onze reisleider Erica nog geregeld dat we een dessert, ijs en gebakken banaan en een lokaal gerecht, hebben gekregen.


 

De planning was om vandaag de boot van 10.30 uur te nemen. Echter deze afvaart hebben ze uit de dienstregeling gehaald. We konden nu met de boot van 12.30 uur. Volgens mij vond niemand dit erg. Konden we eindelijk na anderhalve week een keer uitslapen. Om 12.00 uur zijn we met de “gevangenis” bus van het hotel naar de boot gebracht. Na een half uur varen zijn we overgestapt op de bus. De bus bracht ons naar het eiland Penang waar we twee nachten in de stad George Town zullen verblijven. In de bus hebben we afscheid genomen van onze reisleider Mr Simon en van onze buschauffeur Mr Fadil. Het oosten van het eiland Penang bestaat hoofdzakelijk uit steden, havens en fabrieken en het westen van het eiland is vooral agrarisch georiënteerd. We zijn aan komen rijden over de Penang Bridge. Een brug met een lengte van circa 13 km.

Direct na aankomst in ons hotel hebben we Georgetown per trishaw (fietstaxi) gedeeltelijk bekeken. Buiten was het pokkeweer (het scheen de hele dag al te regenen in Georgetown). In de Trishaw bleven we grotendeels droog, behalve Dennis, zijn trishaw had namelijk geen zeil aan de voorkant. Dennis werd dus zeiknat.
We hebben de Khoo Kongsi tempel gezien. Dit is het groot Chinees clanhuis. De Indiase tempel, de tempel van de Chinese godin van de vergeving. Een vissersdorp op palen en tenslotte Fort Cornwallis.

Fort Cornwallis is een oude stervormige fort en ligt aan de noordoostelijke kust van Penang. Het werd in 1786 gebouwd ten tijde van de Britse bezetting en vernoemd naar een voorname gouverneur-generaal van India, Charles Cornwallis. Voor de Britten was dit een strategische positie bij de ingang van de Straat van Malakka. Dit als verdediging tegen de piraten en tegen de Franse Napoleontische oorlogen. Maar het werd hoofdzakelijk gebruikt voor administratieve zaken zoals rechters. Oude kanonnen versieren het fort en dit fort is tegenwoordig uitgegroeid tot een van de belangrijkste toeristische attracties van Penang.
’s Avonds ben ik met twee derde van de groep uit eten geweest in het Food Court dicht gelegen bij het hotel. Hier kon iedereen in de groep individueel eten of je kunt individueel eten met een groep. Je zit namelijk gezamenlijk aan een tafel. Je loopt bij de vele eettentjes langs. Je bestelt je eten en dit wordt na enige minuten bij de tafel gebracht. Per bestelling reken je af. Het eten kost heel weinig. Een groot fles bier was bijna nog duurder dan de gehele maaltijd.

Nadien nog met enkelen op een overdekt terras gezeten. Het water kwam met tussenpausen met bakken uit de hemel. De temperatuur bleef goed, ruim boven de 20° C.

Vandaag konden we kiezen uit vier optionele excursies, namelijk cultureel Penang, eilandtour, garden tour en Penang heuvel en tempel tour. Iedereen koos voor de Penang heuvel en tempel tour. Als eerste zijn we met een kabelbaan naar het op 830 meter hoge gelegen Penang heuvel gegaan.

Tot enkele jaren geleden moest je met een treintje omhoog en duurde de tocht veel langer. Vanaf de heuvel heb je meestal een mooi uitzicht over de omgeving, maar helaas was er veel lage bewolking waardoor het uitzicht niet optimaal was. Bovenop de heuvel staat een moskee, hindoe tempel, souvenirstalletjes en enkele restaurants.

Daarna hebben we gedurende bijna twee en een half uur de hele Kek Lok Si tempel bezocht. Dit is de grootste tempel van Maleisië en is tegen een heuvel gebouwd. De bouw is in 1890 begonnen. Om alles te bezichtigen moesten vele trappen worden bewandeld. Ook hebben ze hier heel veel schildpadden.

’s Middags na de lunch zijn Joost H, Mark, Sander, Robert en ik nog door het centrum van Georgetown gelopen. Onderweg hebben we onder meer een overdekte markt bezocht. Deze markt had twee paden van circa 100 meter lengte. De eerste 197 meter was dameskleding en de laatste drie meter kwam nog herenkleding aan bod. Ook hebben we de grote Wall markt bezocht, echter deze had vele lege winkelruimtes.
’s Avonds hebben we gegeten in restaurant Deluxions. ’s Middags hadden hier een aantal reisgenoten al een massage genoten.
We hebben hier een vijf-gangen diner genuttigd. Het eten was goed, maar de prijs was er ook naar. In het Foodcourt had je hier wel een week voor kunnen eten.

Vanmorgen hadden we al om 06.00 uur de wake up call. Vandaag gaan we naar onze laatste overnachtingslocatie in Maleisië, namelijk naar het eiland Langkawi. De verlengers waaronder ik zullen hier vijf nachten verblijven. De anderen drie nachten. We hebben de boot van 08.15 uur van Penang naar Langkawi genomen. De overtocht duurde ongeveer twee uur en drie kwartier. Een aantal reisgenoten zullen de bootreis niet snel vergeten. Zij werden namelijk zeeziek.
Op Langkawi verblijven we in het Mutiara Burau Bay Resort. In de veerhaven aangekomen was er een enorme plensbui. Na wat winkelen moesten we nog een half uur rijden met de bus naar het Resort. Aangekomen bij het hotel was het droog en heeft het de rest van de dag niet meer geregend.
Na de lunch, die we aan de zee in The Seashell Beach café hebben genoten, kregen we even na tweeën de kamersleutel. ’s Middags heeft iedereen wat anders gedaan.
’s Avonds zijn we naar de winkels en restaurants bij de kabelbaan gelopen. Echter de winkels sloten al om half zeven. Ook de meeste restaurants waren dicht. Twee derde deel van de groep heeft bij het Food Court gegeten. Ik ben met zeven anderen gaan eten bij de Iranees c.q. Pakistanees. We waren ook de enigen die bij de restaurants aan het eten waren. Voor het overige was alles uitgestorven.
Daarna hebben we met bijna iedereen nog diverse uren vertoeft op het terras bij The Seashell Beach café met live muziek. Ze speelden ook diverse Nederlandstalige liedjes.
Wendy kreeg het voor elkaar dat er drie heren voor haar vielen. Bas, Mark en Rinus zaten aan één kant van een picknicktafel. Laura, Sandra en Wendy aan de andere kant. Laura en Sandra gingen dansen, Wendy wilde hier een foto van maken en ging ook staan. Vervolgens kantelde de picknicktafel met als gevolg dat Bas, Mark en Rinus op de grond lagen. Gelukkig waren ze ongedeerd, alleen Mark had een gevalletje waterschade. Hij kreeg alle drinken, vooral bier, over zijn kleding heen.

Vanmorgen kon ik eindelijk uitslapen. Twee derde deel van de groep ging duiken en/of snorkelen. De rest waaronder ik hebben vandaag gerelaxt. Onder het genot van Brilapen hebben we ontbeten.

Daarna veel bij en in het zwembad vertoeft. Vanmorgen om 09.00 uur regende het maar daarna hebben we een mooie grotendeels zonnige dag gehad met enige bewolking. Menigeen was vandaag in meer of mindere mate verbrand. Er was nog een andere Fox groep op het park. Zij hebben de afgelopen vier dagen eigenlijk alleen maar regen gehad, dat wij mogen niet mopperen. Voorts ben ik begonnen met het lezen van het boek “De Da Vinci Code”. Ik lees per jaar één boek en dat is in de vakantie.
’s Avonds hebben we met bijna iedereen bij de Italiaan gegeten. Dit was ongeveer twintig minuten lopen vanaf het hotel. Da’s wel lekker even een wandeling.
Daarna hebben we de avond, onder het genot van live muziek en een drankje, afgesloten bij The Seashell Beach café.

Vanmorgen ben ik met twee derde van de groep wezen fietsen op Langkawi. De fietsen waren goed echter voor grote mensen kan het zadel niet hoog genoeg. We zijn hoofdzakelijk over kleine wegen op het platteland gefietst. We zijn langs rijstvelden en een kruidentuin gefietst.

Voorts langs een riviertje waar allemaal vissersbootjes lagen. Hier hebben ze op 26 december 2004 ook last gehad van de tsunami. Echter de gevolgen vielen gelukkig mee. Voorts zijn we langs percelen gefietst met dieren waaronder waterbuffels.

Onze fietsbegeleiders hebben gedemonstreerd hoe een kokosnoot wordt ontmanteld/verwerkt.
Onderweg hoorden we steeds “Hello” van (kleine) kinderen. Na het fietsen hebben we nog gezamenlijk geluncht. Volgens mij vond iedereen dit wel een geslaagde excursie.
’s Middags bij het zwembad gelegen. Na de regen van vannacht was het een stralende dag. Voor velen “te” en de schaduwplekjes werden dan ook volop benut. Na de siësta is de helft om 16.00 uur vertrokken voor een sunset cocktail cruise.
Zelf ben ik nog met Laura, Mark, Sander en Sandra B met de kabelbaan (Langkawi Cable Car) omhoog gegaan. Dit is circa 5-10 minuten lopen vanaf het hotel. De kabelbaan is 2,2 km lang. Vanaf de kabelbaan heb je uitzicht op de waterval Seven Wells. Er zijn twee stations waar je uit kunt stappen. Bij de bovenste stop op circa 700 meter boven zeeniveau is ook nog een mooie loopbrug die 2 bergtoppen met elkaar verbind. Deze is echter alleen open bij mooi weer. Dat was het vandaag.

Ook hebben we hier van de zonsondergang genoten. Voorts zagen we ons Mutiara Bureau Bay Resort liggen.
’s Avonds hebben we met ons vijven in The Seashell Beach café gegeten en daarna de avond/nacht hier met bijna de helde groep afgesloten.

Vanmorgen heb ik samen met circa 20 reisgenoten de Mangrove tour gedaan. We zijn met twee minibusjes naar het “Kilim Karst Geoforest Park” gebracht. Daar zijn we op twee kleine bootjes overgestapt. Vervolgens zijn we door de mangrove gevaren. Eerst hebben we een grot met allemaal vleermuizen, stalactieten en stalagmieten bezocht.

In de grot was het heel donker. Daarna zijn we naar een viskwekerij geweest. Deze is speciaal voor de toeristen aangelegd. Onderweg zagen we nog een krokodil in het water.
Voorts waren er vele apen (mekaken) aan de zijkanten van het water.

Ook werden vele adelaars op het water gevoerd. Voorts hebben we geluncht op het strand waar expeditie Robinson in het jaar 2010 is opgenomen. Om hier te komen moesten we eerst met de bootjes over de woeste zee.

Na de lunch zijn we teruggevaren naar het beginpunt en met busjes teruggebracht naar het hotel.
Daar hebben we eerst nog even bij het zwembad gelegen. Om een uur of vijf zijn we naar The Seashell Beach café gegaan. We nemen namelijk afscheid van onze reisleider Erica en van twaalf reisgenoten, namelijk Irma, Jasper, Karin, Laura, Mark, Miranda B, Miranda N, Robert, Sandra H, Suzan, Suzanne en Wendy, die geen verlenging hebben geboekt. De niet verlengers hebben gegeten en de verlengers hebben gedeeltelijk meegegeten.
Rianne heeft een speech gehouden om Erica te bedanken. Sandra H heeft samen met Lieke en Jitske een lied gemaakt op een melodie van Guus Meeuwis “Brabant”. In het refrein kwam de zin “maar de cocktails waren heerlijk, het zonnetje scheen volop” voor. Echter een half uur geleden zijn we naar de overkapping gevlucht, omdat de regen met bakken uit de hemel kwam. Ook ten tijde van het liedje regende het pijpenstelen.

Om half acht zijn de niet-verlengers vertrokken. Het blijft iedere keer raar dat mensen tussentijds vertrekken.
Na het douchen hebben de overblijvers, onder het genot van een hapje en een drankje wederom de avond doorgebracht in The Seashell Beach café.

Onder het motto alles mag en niets hoeft als je op maandag 03 oktober om 19.30 uur maar met de koffer bij de receptie staat hebben we de laatste dagen het rustig aan gedaan. We waren dan ook veelvuldig op de strandbedden bij het zwembad te vinden. Het strand bij de zee lokte ons niet. Het strand was smal en smerig. Sowieso was dit qua hotelaccommodatie de slechtste van de zeven waar we hebben verbleven.
De terugreis naar Nederland verliep vlot. Op Kuala Lumpur hadden we ruim een uur de tijd om over te stappen. In de praktijk betekende dit dat we bijna niet hoefden te wachten.
Het vliegtuig van Kuala Lumpur naar Amsterdam was lang niet vol. Wij, als Fox groep, hebben dan ook massaal de lege stoelen opgezocht. Dit betekende dat velen twee, drie of zelfs vier stoelen ter beschikking had om lekker languit te kunnen liggen in deze dubbele nacht. We vertrokken ’s nachts om half één uit Kuala Lumpur en kwamen ’s ochtends om half zeven Nederlandse tijd weer aan op Schiphol. Hierbij moest de klok weer zes uren worden teruggezet.
Op Schiphol verliep alles ook vlotjes. Nadat we afscheid van elkaar hadden genomen, waaide iedereen weer uit over Nederland en kwam ik om 10.00 uur aan op mijn eindstation.


Oant sjen. Tot ziens.