Van vrijdag 10 augustus tot en met vrijdag 24 augustus 2007 ben ik op vakantie geweest. Dit jaar was het reisdoel Portugal.
Ik heb bij Aktiva Tours te Valkenswaard een groepskampeerfietsreis geboekt.
Het was een vijftiendaagse reis geheten “Costa Verde e Alto Minho”.
Costa Verde betekent letterlijk: groene kust. Het achterland heet Alto Minho.
De fietstocht begon in Vila do Conde. Vervolgens hebben wij overnacht in Viana do Castelo, Caminha, Parque da Peneda Geres, Braga en Taipas om vervolgens weer terug te keren naar Vila do Conde.
Mijn medereisgenoten waren: Els, Esther, Marianne, Marleen, Jan, Jim, Leo, Martijn en René. Ik wil ze bedanken voor twee gezellige weken.
Hierna kunt u mijn belevenissen lezen zoals ik, en in vele gevallen wij, gedurende deze twee weken hebben meegemaakt.
VEEL LEESPLEZIER.
Om 09.15 uur ben ik door de taxi opgehaald voor een enkele reis naar het station. Daar aangekomen kwam de trein uit de richting Leeuwarden al na enkele minuten. In de trein was meer dan voldoende plek. In Zwolle stapte ik uit. Na 5 minuten kwam de trein uit de richting Groningen welke mij rechtstreeks naar Schiphol zou brengen. In Zwolle stonden een twintigtal dames, die ook in de trein stapten. Ze hadden allemaal een rood hoedje op. In de trein werd mij en de medereizigers duidelijk dat ze van de “Red Hat Society” (de rode hoeden vereniging) zijn. Ze zeiden dat de Red Hat Society een vrouwenorganisatie is welke eind jaren negentig is opgericht en nu over de gehele wereld enkele miljoenen leden heeft. Ze gaan enkele keren per jaar gezamenlijk op stap voor het hebben van een gezellige dag. Één van de dames had een zeurzak bijhaar. Als iemand begon te zeuren dan moest er 1 euro worden gedoneerd. Voorts had ze droogbloemen en namaak vogels bijhaar, die floten. Hiermee werd het tafeltje in de trein versierd. Enkele dames vroegen ons waarom de heren nooit gezamenlijk op stap gaan. Een andere dame zei dat ze dan in elkaar worden geslagen door potenrammers. Exact volgens planning arriveerde de trein om 11.38 uur op Schiphol. Nadat ik 2 minuten op Schiphol rondliep bleek de wereld klein te zijn. Ik kwam namelijk collega Rob tegen die een lang weekend naar Zwitserland ging.
Het inchecken was binnen 10 minuten gepiept. Vroeger heb ik weleens uren in de rij gestaan. Om 14.55 uur Nederlandse tijd gingen we de lucht in met TAP Portugal. Het was een relatief klein toestel met 2 rijen van 3 stoelen. 2 uren later om 16.00 uur Portugese tijd landen we op het vliegveld van Porto. Bij het verlaten van het vliegtuig viel direct de temperatuur van 25 graden Celsius en de zon op. Dit was ik op enkele dagen na de afgelopen maanden in Nederland niet gewend.
Na het ophalen van de bagage bleken er nog 2 mensen een last minute te hebben geboekt, waardoor de groep nu bestond uit 10 personen, waarvan 4 dames. Op het vliegveld ontmoetten we onze reisleider. Dit was Erwin uit België. Vervolgens is de bagage in het aktiva busje geladen en zijn we met twee taxi´s naar de camping in Vila do Conde (ten noorden van Porto) gereden. Aldaar konden we direct een tweepersoonstent bemachtigen. Ik ben daarna met een aantal anderen eerst naar een strandtentje geweest waar wij onze eerste Portugees biertje op een goede vakantie hebben gedronken voor €1,20. Waar vind je die prijzen nog.
Om ongeveer 19.15 uur heeft Erwin een aantal zaken uitgelegd. Ook hebben we een kennismakingsrondje gemaakt. Iedereen bleek moeite te hebben met mijn naam. ´s Avonds werd ik ook al Foppe de Haan genoemd omdat ik uit Friesland kom en ik kip at bij het diner in het campingrestaurant. Wij hebben lekker gegeten, gedronken en gekletst voor minder dan € 10,- per persoon.
Buiten was het ook druk tot in de kleine uurtjes. In Portugal hebben ze schijnbaar geen regels dat het om 23.00 uur stil moet zijn op de camping.
Vandaag stond de eerste etappe op het programma. De tocht ging van Vila do Conde naar Viana do Castelo. Na het opstaan, opfrissen en eten gaf Erwin uitleg over de fietsen. Voorts vertelde hij wat er de afgelopen reizen met de fietsen zijn gebeurd, zoals het stelen van een voorwiel, het losmaken van de wielmoeren van de voorwielen e.d..
Onderdelen schijnen bij de Portugezen erg in trek te zijn. We zijn vandaag in drie groepen vertrokken. Zelf vertrok ik in groep twee samen met Leo, Marleen en Martijn. Na een tijdje haalden wij Els, Esther, Jim en Marianne in. Zij meenden dat ze verkeerd waren gereden, maar dit bleek niet het geval te zijn. Onderweg een kerkje in een scherpe bocht bekeken. Binnen waren een aantal kinderen aan het zingen. Zij vonden ons bezoek wel mooi. Ze zwaaiden en keken regelmatig naar ons. Ik denk dat de begeleiders het minder mooi vonden. Na ca. 20 km in Maceira een barretje bezocht. Hier hebben we koffie gedronken. De ober bediende ons één voor één. Later kon hij de bestelling van twee personen onthouden. In Maceira was ook een winkeltje. Na de koffie wilden we eten kopen in de winkel. Het was reeds 13.00 uur geweest en de winkel was gesloten. Dus maar verder fietsen. Na ca. 5 km in een volgend dorp waarschijnlijk in Pedra Furada stopten wij met ons achten bij een gelijknamig café restaurant. De eigenaar kwam naar buiten en onze fietsen kwamen achter het hekwerk te staan. Vervolgens zijn we via de achterkant van de bar naar het luxe gedeelte van het restaurant gegaan. Hier hebben wij diverse soorten vlees gegeten welke op een grote schaal werd opgediend. Dit was “poer” best. Het feit was wel dat wij onze andere fietsers Jan en René en de reisleider Erwin de gehele dag niet meer hebben gezien.
Vervolgens doorgefietst naar Barcelos. Hier ca. anderhalf uur in de stad gewandeld en foto´s gemaakt van een getrouwd stel. Op het terras nog wat gedronken. Vervolgens weer gefietst, het was al een uur of vier en wij waren nog niet halverwege. Onderweg nog ca. 10 km kasseien gehad met beklimmingen en afdalingen. Dit was goed voor de blaas, dus niet. Later was in een afdaling nog een auto over de kop gegaan. Dit zag er lelijk uit.
Omstreeks 19.00 uur was ik op de camping en kon ik de tent opbouwen. Wat onderweg opviel was dat de erfafscheidingen van de landerijen en huizen meestal via muren ging. Voorts stonden er vele vele maïsplanten in goede conditie onderweg. Dit is echt het groene deel van Portugal. Niets dat wijst op een Zuid Europees klimaat.
Vandaag hoefde niets en mocht alles. Na het bekende ochtendritueel (wakker worden, opfrissen en eten) hoefden we de tent niet af te breken, want we bleven nog een nacht op dezelfde camping. Na het doen van alles op z’n elf en dertigst zijn Leo, Martijn en ik omstreeks 11.30 uur vertrokken. Erwin wilde ook mee. Hij ging naar een barretje voor een kop koffie. Na drie minuten fietsen was Erwin bij de bar. Toen vroegen wij ons af waarom hij voor drie minuten wilde meefietsen. We zijn via de brug die momenteel wordt opgeknapt naar de andere kant van het water van Viana do Castelo gegaan. Hier hebben wij een heuvel (voor Nederlanders een berg) beklommen. Boven op de heuvel, na 3 km stevig klimmen over kasseien, staat de St Lucia. Dit is een kerk waar tijdens onze bezichtiging doopplechtigheden plaatsvonden. Deze plek geeft tevens een schitterend uitzicht over Viana do Castelo.
Na van de omgeving te hebben genoten zijn we afgedaald. Dit werd opletten geblazen vanwege de tegenliggers, de kasseien en de haakse bochten.
Toen we beneden waren hebben wij de strandroute (het eigenlijke doel) opgepikt. Aldaar eerst wat gegeten en gedronken in een strandtent. Vervolgens in noordelijke richting doorgefietst met een pittige noordelijke wind. Al gauw kwamen wij op wegen die niet voor onze fietsen geschikt waren, maar wel voor mountainbikes. Wat heen en weer geslingerd kwamen we zo nu en dan op een asfaltweg. Even later lag naast de hoofdweg een ca. drie meter brede betonweg. Na doorgefietst te zijn hebben we bij een volgend dorp een biertje aan het strand gedronken. Vervolgens met de wind in de rug teruggefietst naar de camping.
’s Avonds om ca. 17.30 uur met de veerboot naar de stad gegaan. Op een pleintje wat gedronken en de straten bekeken. Bij het terras viel een oude Portugees op de grond en werd afgevoerd in een ziekenauto. Na gegeten te hebben terug naar het plein waar een klassiek concert werd gegeven.
De veerboot ging op dit late uur niet meer, dus vragen naar een taxi samen met Leo, Marleen en Martijn. Op de taxi standplaats stonden ook twee Portugezen te wachten. Zij hebben ervoor gezorgd dat wij op een andere plek een taxi kregen en zodoende via een omleidingsroute, vanwege onderhoud aan de brug, voor € 13,- om 01.45 uur terug waren op de camping. We hebben wel bijna een uur op een taxi moeten wachten.
Vandaag route twee: van Viana do Castelo naar Caminha. Een tocht van ca 40 km. Wat al een aantal dagen opvalt is dat de dag begint met bewolking en dat het fris is. Ook vanochtend was het bewolkt. Wij zijn tegen elf uur vertrokken. Eerst gingen we over de brug die vandaag door ca. 100 bouwvakkers onder handen werd genomen. Zoals al eerder gememoreerd wordt de brug naar Viana do Castelo gerenoveerd. Na een paar honderd meter verkeerd te zijn gereden hebben we met ons zessen na ca. 8 km een barretje bezocht. Hier hebben we een kop koffie gedronken. We hebben tenslotte alle tijd en tevens vakantie. Na 2 lekkere pittige klimmen tussen Outeiro en na Gondar waar echt de kleine versnelling moest worden gebruikt hebben we een klein barretje bezocht voor een blikje fris en een aantal namen ook een ijsco. Zelf vraag ik me af hoe lang zulke cafés nog levensvatbaar zijn. Een kassa had de beste eigenaar nog niet. Hij berekende het te betalen bedrag nog op grote vellen papier. Vervolgens een flinke afdaling gehad over een asfaltweg van kasseien waarvan het asfalt kapot was. In de omgeving van Argela zagen we een barretje waar wij met z’n vijven, Els, Jim, Marianne, Martijn en ik aan de tosti’s en het bier zijn gegaan. De eigenaar had vandaag een topomzet. Tevens was ik bang dat de beste man een beroerte zou krijgen. Hij was zo druk bezig met de tosti’s dat ik hem maar geholpen heb met de bediening. Tenslotte kwam de rekening: 6 bier en 9 tosti’s voor € 19,20. Waar heb je dat nog???
Martijn heeft nog een paar potjes tafelvoetbal gespeeld met 3 Portugezen.
Na verder gefietst te zijn zagen wij 2 dames met een koe en wagen een heuveltje op rijden. Wij waren net op tijd voor het maken van een foto. Daarna zijn we doorgefietst naar Caminha en vervolgens naar de Orbitur camping.
Nadat Martijn en ik samen onze 2 tenten hebben opgezet zijn we naar een strandtent gegaan voor het drinken van enkele consumpties. Later kwamen Ester, Jan en René er ook bij. Zij hadden gezwommen in de zee of in de rivier die tussen Portugal en Spanje ligt. De camping ligt namelijk een paar 100 meter vanaf de landgrens. Wij hadden vanaf het terras een mooi uitzicht op Spanje en op Caminha. ’s Avonds is de gehele groep behalve Esther uit eten geweest in een klein restaurantje in Caminha. Dit was leuk en gezellig. Daarna zijn Erwin, Martijn en ik door de straten van Caminha gelopen en om 23.50 uur een museum bezocht. Hier werden enkele schilderijen en voorwerpen die van afval en gereedschap zijn gemaakt, tentoongesteld. Hiermee hebben we onze cultuur ook weer bijgespijkerd. Daarna op het plein nog een biertje gedronken en even na 01.00 uur waren wij weer op de camping voor de nachtrust.
Vandaag stond er voor de liefhebber een dagtocht naar Spanje op het programma. Het was vanochtend weer bewolkt. Wij zijn met de veerboot naar Spanje gegaan. We konden direct aan boord. De overtocht duurde ca. 10 minuten.
In Spanje was een route uitgestippeld van een kleine 50 km. Dit ging door een mooi heuvelachtig landschap vooral bergop. Dit is veel mooier dan fietsen door het platte Nederland. Tijdens de klim begon het te miezeren. Volgens mij had niemand regenkleding bij zich. De heuvels waren verscholen achter de wolken. Voorts werd het steeds mistiger. Maar koud was het bepaald niet. De omgeving was zeer groen. Wie had dat verwacht in Spanje. Aangekomen op de top gingen wij (Els, Martijn en ik, de overigen lagen voor op ons) naar beneden.
De weg was op plekken nog droog. Dat was wel lekker en veilig voor de afdaling. Na het nemen van een hapje en een drankje na de steile afdaling en voor Oia weer terug naar La Guardia voor het kopen van kaarten voor onze “vage kennissen” in Nederland. Het leek ons wel leuk om in Portugal op vakantie te gaan en voor de verwarring van het thuisfront Spaanse kaarten te versturen.
Maar dit hebben we niet gedaan omdat het opeens heel hard begon te regenen. We fietsten nog steeds met ons drieën langs de kust. Het leek meer op het uitvoeren van een taakstraf dan op vrijwillig fietsen. Vraag dit maar aan Els. Haar taalgebruik is hier niet voor herhaling vatbaar. Sorry Els. Het idee om kaarten te kopen hebben we laten varen en wij zijn maar gaan varen met de veerboot terug naar Portugal. Wel jammer dat je niets meer merkt van een paspoortcontrole.
Op de boot moesten wij al voor de derde keer binnen een week de klok verzetten. In Spanje was het namelijk net als in Nederland een uur later dan in Portugal . In Portugal hebben wij, Martijn en ik, Els gedag gezegd. Els ging naar de camping en wij zijn Caminha ingegaan voor het kopen en schrijven van kaarten en een warm drankje. Vervolgens naar de camping waar de hele club ongeveer in de kantine zat te sudoku’en of te lezen. Zij hebben daar ook gegeten. Martijn en ik zijn samen naar een strandtent geweest voor de warme hap. Daar zagen wij dat Benfica met 2-1 van Kopenhagen had gewonnen in de voorronde van de Champions Leage. De hele avond was het droog totdat we onze nachtrust gingen opzoeken om ongeveer 23.30 uur.
Het bleek dat niemand afgelopen nacht in de tent had gezwommen. De enige juiste conclusie die hiermee te trekken valt is dat iedereen zijn of haar tent goed heeft opgezet.
Maar nu even serieus, want er staat een serieuze etappe op het programma. We hadden vandaag de langste verplichte fietsetappe van Caminha naar Parque Nacional da Peneda Geres. Een tocht van ca. 80 km. Het weer leek bij het ontbijt nog goed. De zon kwam er soms een beetje door. Na het doen van de afwas was het afgelopen met de pret. Bij het afbreken van de tent begon het te motregenen. We zijn toch vertrokken. Het miezeren ging over in echte regen. Tot de eerste stop na 22 km in Covas was het alleen maar regen. Het was wel een mooie omgeving met heuvels en dalen en een klim met 10 % stijging van enkele honderden meters. Dit was lekker. Na het nemen van 2 koffie en een broodje ham/kaas toch maar weer de regenjas aangedaan. Even later werd het droog. In San Roque op de kruising de regenjas uitgedaan. Vlak na San Roque was een vervelende grote bruine hond. Deze kon door Leo nog net worden ontweken. Later hoorden we dat hij ook trek had in de kuiten van de andere fietsers.
De zon brak door. Was het anderhalf uur geleden dat ik de ogen niet meer kon open houden van de vele regen, nu kon ik ze niet meer open houden van de zon. Eerst maar op zoek naar een zonnebril. Na ca. 50 km werd Ponte de Lima bereikt samen met Leo en Martijn. Aldaar een terrasje gepakt en een bacalhau (stokvis) en een fles wijn gezamenlijk burgemeester gemaakt. De schoenen en sokken had ik uitgedaan. Na de lunch waren deze weer zo goed als droog. Met vrolijke gezichten door Ponte de Lima gewandeld en om 17.28 uur de fiets gepakt voor de laatste 30 km. Ponte de Lima is een dorpje aan het riviertje de Lima met een mooie oude Romeinse brug. Tijdens ons verblijf waren er vele andere bezoekers.
Het was nog steeds lekker zonnig met her en der klimmetjes en afdalingen. In de afdaling hebben we minimaal de 55 km per uur gehaald, maar hogere snelheden zijn niet uitgesloten. In Ponte de Barca nog een cola gedronken voor de laatste 11 km. Dit was de weg richting Spanje. Mooi heuvelachtig. Om 19.45 uur als laatste 3 op de camping gearriveerd. Wij hadden nu heel veel ruimte. Dit kwam doordat de camping op een heuvel ligt. Waar maar weinig vlakke plekken zijn om de tenten bij elkaar te kunnen opbouwen.
Na een verfrissende warme douche gegeten in het restaurant vlak naast de camping. Nadien in hetzelfde restaurant nog een aantal afzakkertjes genomen met Erwin, Marleen en Martijn. Aan de bar waren een aantal irritante Portugezen die Frans spraken en ook steeds met een filmcamera richting ons actief waren. Dit zijn Portugezen die het gehele jaar in Frankrijk werken en in augustus terugkomen naar het vaderland om te feesten. Omstreeks 03.00 uur zijn we teruggegaan naar de camping. Op de camping was het aardedonker zoals het hoort in een nationaal park.
Tot een uur of 10 uitgeslapen. Nou ja, uitslapen kun je het niet noemen als pas na drieën de luikjes dichtgaan. Bij het ontbijt hadden we een gebakken eitje. Erwin bedankt. Vandaag gingen een aantal mensen kanovaren, lopen in de omgeving en luieren. Zelf ben ik met Leo naar Lindoso gegaan. Hier is een stuwmeer en een middeleeuws kasteel te bewonderen. Het stuwmeer is in 1992 in gebruik genomen. Het is de grootste stuwdam van Europa en levert energie voor een groot deel van Portugal en Spanje. De centrale bevindt zich binnen in een rots. Maar voordat je er bent moet je wel eerst ca. 14 km klimmen.
Lindoso ligt ongeveer 3 km van de grens met Spanje. Aangezien wij al eerder deze week in Spanje waren geweest hoefde dat nu niet meer. Onderweg zijn we elkaar nog kwijtgeraakt in de klim. Leo was rechtdoor gefietst naar Lindoso en ik ging linksaf richting Lindoso do Alto. Maar later zijn we weer herenigd bij een barretje waar een aantal “oude” Portugezen genoten van hun alcoholische drankje. Wat is het leven toch mooi om oud te worden. Na het eten van 2 broodjes ham/kaas hebben wij een geweldige terugreis gehad. Dit was een vetgave afdaling met brede wegen. Er zijn maar weinig auto’s die ons hebben ingehaald c.q. ons konden bijhouden.
Na terug te zijn gekomen op de camping nog even bij het stuwmeer in het zonnetje gezeten. Een paar strandstoelen en een barretje zouden er zeer welkom zijn.
’s Avonds in hetzelfde restaurant gegeten als de avond ervoor. Echter gisteravond zaten wij in het restaurantgedeelte en nu in het bargedeelte. Zelf vond ik dit niet geslaagd. De akoestiek van het bargedeelte is dermate dat je amper met je buurvrouw/man kon spreken. De overigen waren helemaal niet te verstaan. Door voornoemde zijn Martijn en ik na het eten het dorpje ingelopen. Onderweg kwamen wij nog een barretje tegen waar we nog een biertje hebben gedronken. Vervolgens terug naar de camping en ja hoor, het was alweer 01.00 uur geweest.
Vandaag staat de route van Parque Nacional da Peneda Geres naar Braga op het programma. Een tocht van 58 km. Je kon kiezen voor de minder zware of voor de zware route. De meesten, waaronder ik, kozen voor de zware route. Je bent hier tenslotte niet om te luieren.
Om 11.25 uur zijn Leo, Martijn en ik vertrokken. Direct na 2 minuten moesten we al beginnen met klimmen. Ik voelde direct de bovenbenen. Het is ook niet optimaal om direct met een klim te beginnen. Het beste is om eerst 15 minuten vlak te kunnen fietsen, zodat de spieren warm worden. De eerste 13 km waren heftig. Hier zaten 3 lekkere “zeer” pittige stijgingen in. Zodat de kleinst mogelijke versnelling werd opgezocht. Het was een schitterende omgeving.
Na 13 km op een kruispunt, tussen Azias en Aboim da Nobrega, bij een barretje iets gedronken. De eigenaar heeft vroeger in Nederland gewerkt en sprak daardoor Nederlands. Toen we bij de bar waren liepen er een aantal koeien, een kalf en een stier onder begeleiding over de weg. Ze gingen naar een naastgelegen heuvelachtig perceel.
Vervolgens was het kikken met de afdaling die volgde. Bij een fruitkraampje in Prado S. Miguel wat fruit gekocht.
Onderweg hebben Martijn en ik nog geluncht en een deel van het fruit opgegeten. In Amares hebben we op het plein een rum-cola en een Magnum gehad. Dit was niet om moed in te drinken, maar we hadden ze gewoon verdiend. In Amares hebben wij flink afgedaald waarbij we een snelheid hadden van minimaal 63 km per uur.
In Braga aangekomen even op het plein rondgekeken. We hebben niets gedronken. Dit i.v.m. de tijd. Bij het door Braga fietsen leek het wel of ze een groene golf hebben op de verkeerslichten zoals dat in Nederland ook op een aantal plaatsen is. We hadden namelijk overal groen licht. Dit kwam ook doordat wij afdaalden en onze snelheid evenhoog was als van de auto’s. Om 1 minuut over 8 kwamen wij als laatste na een leuke dag op de camping aan. Nadat wij de tenten hadden opgebouwd was het ongeveer donker. Toch verstandig om niets te drinken op het plein in Braga. Na het douchen waren de anderen al vertrokken richting Braga voor het diner. Na diverse omzwervingen hebben we gegeten bij St Andrew in één van de zijstraten van de zijstraten van het plein. Hier zaten wij om ca 23.00 uur. Wij waren al vele restaurants tegengekomen, maar die hadden allemaal de gordijnen al gesloten. We kwamen erachter dat als ze geen nieuwe gasten meer binnen willen hebben, ze de gordijnen dichtdoen. Na het diner terug naar het plein. Hier eerst een grote ijsco, vergelijkbaar met een sorbet, naar binnen gewerkt. Helaas was er geen muziek meer. Om ca. 01.40 uur de terugreis aanvaard naar de camping. Dit deden we via een zijstraat van de hoofdweg. Dit ging niet helemaal goed. Of te wel wij waren het spoor bijster. Vervolgens een bushokje opgezocht met een plattegrond. We bleken een heel eind van de route te zijn. Ruim een uur later omstreeks 03.00 uur zijn we op de camping gearriveerd. Ik heb gezegd dat ik volgend jaar aan de wandel-Elfstedentocht mee ga doen en dat ik hiervoor op zaterdagochtend om 01.40 uur in training ben gegaan. We hebben in ieder geval de calorieën van het avondeten verbrand en gaan met een goed gevoel na een fantastische dag de tent in. O ja het was na tweeën nog 22,5 graden Celsius in Braga. In Braga hebben ze ’s nachts ideale verkeerslichten voor voetgangers. Er zitten namelijk camera’s op. Als ze een voetganger zien dan springt het verkeerslicht automatisch op groen.
Om 10.30 uur uit de tent gegaan. Na de dagelijkse beslommeringen zijn Martijn en ik om en nabij 12.00 uur richting Braga gelopen voor het zien van bezienswaardigheden en het bezoeken van terrasjes. Tijdens de wandeling bleek dat wij afgelopen nacht al bij vele bezienswaardigheden zijn geweest. Wat dat betreft was het verdwalen niet verkeerd. Ook konden wij de vele dingen nog herinneren. Hieruit trek ik de conclusie dat wij gisteren niet te veel hebben gedronken. Voor een zaterdagmiddag vonden we het vrij rustig in Braga.
De avond stond in het teken van voetbal. Martijn en ik zijn lopend naar het nieuwe stadion gegaan. Erwin, Jan en René waren er ook. Dit stadion is bekend van het EK van enkele jaren geleden. Achter de doelen zijn geen tribunes. De daken van de tribunes aan de zijkanten van het veld zijn verbonden met grote staalkabels. Het stadion ligt tegen een rots aan. Aan de rotskant is het dak van de tribune op gelijke hoogte met het parkeerterrein. Je moet naar beneden lopen om de tribune te betreden.
De wedstrijd begon omstreeks 19.20 uur. Braga moest tegen Porto. Dit was de eerste speelronde van de competitie. Bij Porto speelde Tarik Sektioui mee. Vroeger heeft hij onder meer bij Willem II en AZ gevoetbald. Porto heeft terecht met 2-1 gewonnen door 2 mooie vrijetrappen. Na het voetbal hebben wij in één van de mooiste restaurants tot nog toe gegeten. Het heet Mayor en is gelegen aan één van de zijpleinen van het hoofdplein van Braga. Het restaurant heeft van binnen en van buiten een mooie uitstraling. Nadien nog een biertje gedronken op het terras bij het fontein en daarna besloten om de terugreis via toch maar de bekende weg te aanvaarden. Omstreeks 01.05 uur hebben we de camping bereikt.
Vandaag staat de route van Braga naar Taipas van ca. 28 km op het programma. Voordat we vertrokken zijn we eerst nog met de helft van de groep naar het zwembad geweest. Dit was voor mij de eerste keer deze vakantie en ook de eerste keer in het jaar 2007.
Om 14.00 uur zijn Els, Leo, Marleen, Martijn en ik aan de route begonnen. Het eerste deel was heuvel op. In Falperra hebben wij de kerk “Santa Maria Magdalena” bekeken. Wij waren er net voordat de kerkelijke inzegening van een huwelijk begon. De bruid zag er mooi uit. Vervolgens hebben Martijn en ik bij Bom Jezus een lange stop gemaakt. Volgens de beschrijving konden we linksaf lopend een kerk bezichtigen na een steile helling van ca. 1 km. Boven aangekomen kwamen we uit bij de kerk/klooster die we al eerder hadden bekeken en het restaurant waar we hebben geluncht. Martijn vroeg in voornoemd restaurant aan de ober om de kaart waarop de sandwiches staan. De kaart kwam maar niet. Wel kwamen er later 5 broodjes warm vlees. Dit was lekker. Alleen communiceren in het Engels met Portugezen is lastig. Gisteren bij het diner gebeurde hetzelfde. De serveerster vroeg of wij nog brood wilden. Wij beantwoorden dit bevestigend. Twee minuten later kwam het hoofdmenu en het brood hebben wij nooit meer gezien. In een restaurant in Viana do Castelo vroeg ik aan het eind van de avond om een biertje. In plaats van het biertje kwam de rekening.
Om op het verhaal terug te komen, wij hebben de steile klim voor niets gelopen. Maar we konden er wel om lachen. Later hoorden we dat Jan en René dezelfde ervaring hadden. In de 3 eerdere reisgroepen van Erwin was er niemand die deze klim had gedaan.
De Bom Jezus lag in het dal en is echt de moeite waard. Het is een mooie kerk. Het is er zeer toeristisch. Voor mensen die willen traplopen kunnen zich hier vermaken. Er lopen vanaf de Bom Jezus ca. 260 traptreden naar beneden. Deze indrukwekkende Barokke trap staat symbolisch voor de 14 posten van het Kruis die omhoog gaan naar voornoemde recente kerk uit de 18de eeuw. Ornamenten, muurfonteinen en kapellen verfraaien de treden volgens de diverse stadia van Christus laatste reis.
Onderweg hebben wij het Keltische dorp Citânia de Briteiros vanaf de weg gezien. Toen we er aankwamen was het reeds gesloten. Vervolgens doorgefietst naar de camping. Hier hebben wij ons persoonlijk record met 6 minuten verbroken. We kwamen namelijk om 20.07 uur op de camping. Na het opbouwen van de tent, douchen en eten hebben we Jim zijn verjaardag gevierd onder het genot van gebak, chips en wijn. De verjaardag hebben we afgesloten met een gigantisch vuurwerk waar de diverse omliggende dorpen van Taipas voor hebben gezorgd. Om 02.45 uur ging bij mij het licht uit. O ja, weer een dag met mooi zonnig weer en tussen de 25 en 30 graden Celsius.
Erwin heeft vandaag tosti’s gemaakt. Eerder had hij al een keer wentelteefjes gemaakt. Vervolgens hebben wij in Taipas de lokale wekelijkse markt bezocht. Om 14.40 uur zijn Leo, Martijn en ik naar Guimaraes gefietst. Het was een weg met meer klimmen dan afdalen. Aan het begin van Guimaraes vloog de pet van Leo zijn hoofd. Hij probeerde de pet te redden en vloog daarbij 1-2 keer met de fiets over de kop. De aard van de verwondingen vielen gelukkig mee. In Guimaraes hebben we een aantal terrasjes gepakt en de binnenstad verkend. We hebben onder meer het kasteel, het paleis en een aantal kerken van binnen bekeken.
’s Avonds gegeten in een restaurant. Er zat weinig smaak aan het eten. We hebben wel beter voedsel gehad. Daarna de terugreis aanvaard. En zoals gebruikelijk konden we de route niet in 1 keer terugvinden. We zijn een paar keer verkeerd gefietst. Door het vragen van de weg kwamen wij omstreeks half één op de camping aan. We zijn niet de enigen die ’s avonds laat voor het eerst op een camping arriveren. Om 00.45 uur kwamen een aantal jonge Portugezen op de camping die om 02.15 uur nog bezig waren met het opbouwen van hun tenten. Martijn en ik hebben daarna Taipas nog onveilig gemaakt en een paar potjes gepoold. Om 02.30 uur gingen de oogkleppen dicht.
Vandaag stond de route Taipas naar Vila do Conde op het programma. Met de nadruk op stond. Er zijn belangrijkere dingen in het leven. Vanavond is er een optreden van Mariza in Guimaraes. In verband met de logistiek blijven we een dag langer in Taipas. Iedereen wilde naar Mariza en offert hiermee 1 dag op om Porto te bezichtigen.
Mariza is een Fado zangeres. Fado staat voor het Portugese levenslied. Het is in Portugal een zeer gewaardeerde zangkunst en werd vroeger in armoedige kroegen gezongen. Tegenwoordig is fado een erkende zangkunst, die ook uitgevoerd wordt in kroegen en restaurants die van veel comfort voorzien zijn. Fado neemt een bijzondere plek in in het leven van iedere Portugees. Het vertaalt de gemoederen van zijn leven, verdriet, melancholie, blijheid, weemoed en niet te vergeten de feeststemming.
Omstreeks 12.00 uur zijn Martijn en ik weggegaan voor een vrijwillig rondje. Onderweg zouden we wel zien hoe lang het rondje zou worden. Het eerste doel was Citânia de Briteiros. Dit is een Keltisch dorp welke zondag voor ons al gesloten was. Na 8,7 km en een mooie klim waren we er. Het was mooi om te zien. Deze Keltische nederzetting stamt uit de ijzertijd (de Kelten kwamen aan tussen 600-500 voor Chr.) en is waarschijnlijk de laatste plaats waar de Kelten de Romeinen hebben kunnen weerstaan. Het was een compleet ommuurde nederzetting en dus een belangrijke plek. Vanaf de heuvel heb je dan ook een prima overzicht van de omgeving. In de nederzetting zijn vooral Keltische maar ook enkele Romeinse bouwwerken te vinden. Men heeft een poging gedaan om een Keltisch huis na te bouwen, maar de muur is te hoog en het dak te klein. Ook zijn er enkele kindergraven gevonden.
Aangezien wij ook nog naar het zwembad wilden hebben we het rondje niet langer gemaakt, maar wel grotendeels via een andere route teruggefietst. Halverwege hebben wij om 16.30 uur geluncht. Alles schuift 4 uren op in deze vakantie.
Na terugkomst op de camping hebben wij tot 19.00 uur in en nabij het zwembad vertoefd. Daarna gedoucht en met Esther naar Guimaraes gefietst. De anderen zijn met Erwin of de taxi die kant opgegaan.
Om 22.00 uur begon het concert. Wij vonden het allemaal geweldig. Aan het einde van het concert wandelde ze het publiek nog in om te zingen. Naast Mariza zat er nog een orkest van ca 30 personen op het podium, met diverse instrumenten.
Daarna nog wat gedronken in een barretje. Esther is met Erwin mee terug gegaan. Na enig zoeken hebben Martijn en ik nog een restaurant/café gevonden welke voor ons nog open was. Alles ging om 01.00 uur dicht. Hier hebben wij onze vochtbehoefte weer op peil gebracht. Daarna in 1 keer goed teruggefietst naar de camping (was maar 25 minuten) waar we om 02.32 uur arriveerden.
Met 1 dag vertraging stond vandaag de laatste etappe op het programma. Dit betekend dus een aantal rondjes over de Champs Elysees. De route ging van Taipas naar Vila do Conde. Een etappe van ca. 55 km. Voor ons doen waren Martijn en ik redelijk vroeg weg, 10.30 uur. Onderweg na ca. 10 km zagen wij Els, Esther, Jim en Marianne bij een barretje. Na een cola te hebben gedronken zijn we met nog een stop op 20 km in Santo Tirso aangekomen. Hier hebben wij het terrein van een agrarische school bezocht. Zij hebben veel praktijk wat blijkt uit een wijngedeelte, koeien, ca. 20 ha landbouwgrond met diverse gewassen, een park en een sportterrein. In het park kwamen wij Leo en Marleen nog tegen.
In het centrum van Santo Tirso hebben we geluncht onder het genot van een fles wijn. Na het voeren van enkele serieuze gesprekken vertrokken we pas na 17.30 uur voor het tweede deel van de tocht. In Prada zagen we bij café Central tot onze schrik 2 fietsen staan. Hier bleken Leo en Marleen te genieten van een biertje. Met z’n vieren hebben we hier nog een uurtje geborreld. Het bier was hier spot goedkoop. Het koste maar 70 eurocent.
Vervolgens doorgefietst naar de camping waar we weer een nieuw persoonlijk record hebben behaald. De aankomst was namelijk om 20.40 uur. De route was nog vrij heuvelachtig met voor ons doen redelijk veel kasseien. Terwijl er al vele km’s de afgelopen maanden volgens Erwin waren geasfalteerd. Voorts was er veel industrie langs de route.
’s Avonds in Vila do Conde gegeten en in wijncafe Bacchus nog nagedronken met Leo, Marleen, Martijn en ik. Later terugkomend bij de fietsen was mijn fietskabeltasje gestolen en de zadelpen losgemaakt. Om 02.45 uur heb ik plaatsgenomen op mijn luchtbed.
Vanochtend om 09.00 uur opgestaan. Na het ochtendritueel hebben we de fietsen gepoetst zodat de groep na ons ook weer over schone fietsen beschikken. Ik heb de afgelopen 2 weken ongeveer 550 km gefietst. Om half elf zijn we met z’n allen, behalve Esther, naar het metrostation van Arvore gelopen. Nadat een Portugees had uitgelegd hoe we kaartjes konden kopen zijn we met de metro naar Porto gegaan. Hier kwamen wij om 12.00 uur aan op station Trindade. Martijn en ik hebben aan een conductrice gevraagd hoe laat de laatste metro terug gaat. Zij wilde de vraag niet begrijpen. Ze vroeg om onze metrokaartjes. Wij hadden een kaartje voor 5 zones. Dit was 1 zone te weinig volgens haar. We werden naar een balie doorgestuurd. Aldaar heeft het ca. 10 minuten geduurd voordat onze kaartjes met 1 zone waren opgewaardeerd. Dit koste ons welgeteld 25 eurocent per persoon. Met andere woorden dit was erg efficiënt, 10 minuten werk voor 2 kwartjes. Maar wij hebben veel plezier gehad.
Vervolgens hebben we eerst cola gedronken in het park “Praça da Republica” dit ligt ten noordwesten van het metrostation Trindade. In dit park waren diverse zwervers. Daarna gingen we naar Café Majestic voor een lunch. Café Majestic is volgens de Globus reisgids Het café van Porto. De inrichting stamt nog uit de tijd van de opening van het café in 1921. Na de lunch hebben we een wandeling door Porto gemaakt. De volgende gebouwen hebben we onder meer bekeken: Sé Cathedral, Bishop’s Palace, Romanesque Wall, S. Bento Railway Station, Clérigos Tower en de Bookshop. Onderweg kwamen wij Leo en Marleen nog tegen. Met hun hebben we de afspraak gemaakt om 20.00 uur bij Café Majestic, om vervolgens te dineren.
Wij hebben de Clérigos Tower nog beklommen. Deze toren is 75,6 meter hoog. Ik schat dat wij tot ongeveer 65 meter zijn geweest. Hiermee had je een mooi uitzicht over Porto. We hebben er ook wel bijna een uur van genoten. Vervolgens naar beneden gelopen. Het waren ruim 200 traptreden. Daarna zijn we via een terrasje richting en langs de rivier “Rio Douro” gelopen en de brug “Ponte Dom Luís I” overgestoken om op een terrasje een port te drinken. In Porto moet je tenslotte port drinken. Voornoemde brug is ontworpen door “Gustave Eiffel”. Het verkeer wordt afgewikkeld over twee brugdekken die op 44 meter afstand boven op elkaar liggen. Het onderste niveau verbindt de laag gelegen stadsdelen voor autoverkeer, het bovenste verbindt de hoog gelegen stadsdelen en is een metro-dek. Beide dekken zijn toegankelijk voor voetgangers.
Daarna moesten wij ons nog haasten om om 20.00 uur bij Café Majestic te zijn. Vanaf de brug moesten we weer meer dan 200 treden omhoog lopen plus daarna een weg die schuin omhoog liep. Dit was een goede training voor de kuitspieren. Aangekomen bij Café Majestic om vier minuten voor acht. Het duurde nog ruim een half uur voordat Leo en Marleen kwamen. Hoe bedoel je afspraak is afspraak. Daarna hebben we gegeten in restaurant Alberto en vervolgens nog wat gedronken in café/restaurant “Guarany” waar een Fado artiest optrad. Hier hebben wij nog enkele nr’s gehoord voordat zij vertrok. Om 00.15 uur hebben we een taxi genomen richting de camping. De kosten vielen nog mee met 30 euro voor een half uur in de taxi. Op de camping René nog gefeliciteerd met zijn 39e verjaardag. Daarna nog een afscheidswijntje met Erwin en ons vieren gedronken. Om 02.45 uur de tent opgezocht.
Om 06.30 uur vanochtend opgestaan. Vandaag stond de terugreis naar Nederland op het programma. Voor mij persoonlijk had de vakantie nog wel langer mogen duren. Bij het ontbijt hadden we een gekookt eitje en champagne. Er zijn slechtere dingen te bedenken op dit tijdstip. Om 07.45 uur stonden de taxi’s klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Op het vliegveld stond een lange rij om in te checken. Daarna hebben we afscheid genomen van onze reisleider Erwin. Wij hebben een fijne tijd met je gehad. Erwin bedankt. Na de douane controle nog enkele souvenirs gekocht, namelijk een haantje, een tegel met hierop afgebeeld de eiffelbrug van Porto en een DVD van Mariza met het concert “live in Londen”. Even na half elf ging ons vliegtuig de lucht in. Om 14.00 uur Nederlandse tijd zijn we geland op Schiphol. Bij het afhalen van de bagage bleek mijn koffer er wel te zijn maar mijn slaapzak niet. Hiervan heb ik aangifte gedaan bij een servicebalie voor vermiste bagage. Hierna liep ik weer langs de bagageband en ineens was de slaapzak wel aanwezig. Met enige vertraging heb ik de trein van 15.21 uur richting Groningen genomen. Ik was blij dat ik met de trein was. De eerste 10 tot 15 km rond Amsterdam was alleen maar file op de weg. In Zwolle ben ik overgestapt op de trein naar Leeuwarden. In de trein kwam ik nog een collega, namelijk Mariska, tegen. Om 18.00 uur ben ik door de taxi thuis afgeleverd en kwam er een eind aan deze 15 daagse vakantie.
Ik heb het goed naar mijn zin gehad. Ik ben in de (nabije) toekomst ook wel van plan om weer een fietsvakantie te gaan doen. Dit was na Navarra (Zuid Frankrijk en Spanje) en Toscane/ Umbrië mijn derde fietsvakantie en het smaakt naar meer.
Oant sjen / tot ziens